berichten op sociale media
22-03-2023
#taboe #missie #stilgeborenbaby #stilte #zwanger
we werden gewoon genegeerd
Het is prachtig weer en we besluiten een wandeling te gaan maken in het bos. Heerlijk die geur van de bomen en het geluid van de vogels. Een frisse neus halen deden we vaker na het afscheid van ons kindje een aantal maanden geleden.
Er waren veel mensen in het bos. We hadden er niet aan gedacht dat het herfstvakantie was, dan gaan ouders met kinderen vaak het bos in om te wandelen. Het zien van deze gezinnen confronteert ons met ons verdriet.
Wij wilden een gezin te stichten toen – door een reden die we waarschijnlijk nooit zullen weten – de zwangerschap na twintig weken eindigde. We waren plotseling ouders geworden van een stilgeboren baby.
Voor ons zagen we een stel aankomen die we kenden. Ze zagen ons en schrokken zichtbaar. We zeiden tegen elkaar: wat raar. Deze mensen waren niet vage bekenden van ons. We spraken elkaar wel vaker als we aan het wandelen waren. Wat er toen gebeurde was echt bizar. Dit stel negeerde ons. We zagen dat ze zich zichtbaar ongemakkelijk voelden.
We waren met stomheid geslagen en stamelden toch maar: hallo. De rest van de wandeling hadden we het over dit voorval. Het had ons enorm geraakt en we vroegen ons af waarom ze zo gereageerd hadden.
Ik hoor dit soort verhalen vaker van vrouwen of ouders die een stilgeboren kindje hebben en waar ik een klankbord voor ben. De strekking van deze verhalen is altijd hetzelfde, de details zijn anders.
17-03-2023
#stilgeboren #stilte #luisteren #doen #feest #zwangerschap
Altijd een lege stoel
Ouders die kinderen hebben missen altijd hun baby die ze tijdens de zwangerschap zijn verloren door een miskraam of stilgeboorte. Ook al hebben ze een, twee, drie of meer kinderen, altijd blijft het gemis van dat stilgeboren kindje.
De lege stoel is later vooral pijnlijk tijdens verjaar- en feestdagen. Dit is wellicht iets waar de omgeving niet gelijk bij stilstaat. Omdat er kinderen zijn wordt het gemis meer naar de achtergrond geschoven. Meestal wordt er niet veel meer gesproken over de verloren zwangerschap. Wat je niet ziet is er toch niet? Niets is minder waar.
Ouders die een stilgeboren kindje hebben en daarvoor of erna levende kinderen hebben gekregen, staan nog altijd stil bij het verlies. Het verlies is waarschijnlijk – door de drukte van alledag – niet meer aan de oppervlakte. Bij speciale dagen wordt het kind dat er niet is, extra gemist.
Op mijn verjaardag, feestdagen en ook Moederdag mis ik mijn stilgeboren zoontjes Tom en Tim meer. Dat ze er niet zijn vind ik echt het ergste wat mij in mijn leven is overkomen. Het gemis wordt gevoelsmatig op deze dagen extra benadrukt. Op die dagen mijmer ik hoe het zou zijn geweest als ze er wél zouden zijn geweest. Hun plek aan tafel blijft leeg tijdens het eten van taart. Ik vermoed dat het voor veel ouders die net als ik een stilgeboren baby hebben of om een andere reden een kind moeten missen, heel herkenbaar is.
13-03-2023
#media #stilgeboorte #verdriet #stilte #gemis #stilgeborenbaby
‘Loop je hier nog steeds mee rond?’
Hoe pijnlijk is het als je regelmatig de opmerking ‘Loop je hier nog steeds mee rond?’ naar je hoofd geslingerd krijgt als je in je leven te maken hebt met een stilgeboren baby. Kun je het je voorstellen? Je hebt een stilgeboren baby, wat wordt ervaren als een van de meest heftigste dingen die je in je leven kunt meemaken. Hoe kan het verdriet én verlies zomaar over zijn?
Er zijn in deze geen tijdlijnen voor dit intense verdriet. Het verliezen van je kind is iets dat je je levenslang met je meedraagt.
Wel kun je – met de tijd – je leven oppakken en dit gemis en verlies op een voor jou passende manier integreren in je leven. De emoties worden dan anders. Zo’n opmerking doet echt pijn en geeft het gevoel dat degene die zoiets zegt geen enkel besef heeft wat het betekent een stilgeboren kindje of een miskraam te hebben gehad.
Het onderwerp stilgeboorte is meer en meer in de media. Lotgenoten voelen steeds sterker dat ze iets ‘moeten’ om dit kenbaar te maken. De gemene deler is dat we willen laten inzien wat een verlies als dit met je doet. Mensen die dit niet hebben meegemaakt gaan dan hopelijk meer begrip krijgen. Om bewustwording te creëren heb ik een e-boek gemaakt. Dit e-boek is kosteloos te downloaden op mijn website.
je kan het gewoon nog een keer proberen
Serieus? Is dit wat je te horen kreeg toen je net een miskraam hebt gehad? Mijn mond viel van verbazing open toen ik deze opmerking hoorde. Het kwam snoeihard en vooral harteloos over.
Ben je als aanstaande moeder na vijftien weken zwanger te zijn geweest je kindje verloren, dan krijg zo’n opmerking naar je hoofd geslingerd. Dat doet pijn. De persoon die dit tegen mijn cliënte zei (ik mag dit met toestemming delen), had zelf niet door hoe confronterende deze opmerking moet zijn geweest.
Je zit als vrouw waar een zwangerschap – door medische oorzaken – is onderbroken, nog midden in een periode van verdriet en rouw. Je mist het gelukkige proces van zwanger zijn. De bekende roze wolk waar je op zat, is verdwenen. Je weet ondanks dit verdriet dat je in verwachting kunt raken.
Alleen neemt dat niet weg dat het verliezen van een kindje, hoe klein ook, tijd nodig heeft. Je had zo graag gezien dat het anders was gelopen met de zwangerschap.
Een zwangerschap is niet per definitie iets als het kopen van een brood bij de bakker. Is het brood op dan koop je gewoon een nieuwe (lekker) vers gebakken. Dit is iets van een heel andere orde. Dit gaat om een potentieel leven dat gestorven is. De boodschapper van de zin: ‘Je kan het gewoon nog een keer proberen’ heeft gelijk. Dat moment komt op een gegeven moment wel weer. Maar niet nu je net jouw baby bent verloren. Troostend is deze opmerking bepaald niet en het helpt je ook niet verder. Het wekt waarschijnlijk alleen maar irritatie op en daar heb je eigenlijk geen zin in.
Hoe je dit soort goedbedoelde opmerkingen beter voor je kunt houden en kunt vervangen door wel passende warme opmerkingen kun je lezen in mijn kosteloze e-boek Doen én niet doen. Het helpt echt om je te verdiepen hoe je iemand in jouw omgeving kunt helpen die een stilgeboren baby heeft of miskraam heeft gehad.
er zijn eigenlijk al te veel mensen op de wereld
Het duurt niet lang meer of de teller van de wereldbevolking tikt de acht miljard aan.
De groei van mensen gaat gestaag door. In 1970 leefden er 3,69 miljard mensen op aarde en in 2000 waren dit er 6,14 miljard, ruim het dubbele. Er worden jaarlijks volgens de gemeten statistieken steeds meer mensen geboren. Helaas sterven er ook veel mensen door onder meer ouderdom, ziekten, natuurrampen en pandemieën zoals recentelijk corona.
Bovendien sterven er nog altijd ‘te’ veel baby’s tijdens de zwangerschap door miskramen of andere medische oorzaken. Dit betekent dat nog steeds veel stellen door een verdrietige periode heengaan. Het afscheid nemen van hun zeer gewenste kindje valt zwaar, maar hun droom om een gezin te starten, spat uiteen. Dat is een verdrietige en intensieve periode waar geen tijdlijnen voor zijn. Waar sommige stellen zich herpakken na een korte periode, is het voor anderen een lange weg om weer echt gelukkig worden. Het gemis van een kind wordt gezien als één van de meest heftigste dingen die je kan overkomen.
Zelf heb ik twee keer afscheid moeten nemen van een gezonde zoon die in een ziek moederlichaam groeide. Het proces om weer écht gelukkig te worden was moeizaam en duurde lang. Daarom begrijp ik niets van een opmerking dat er al zoveel mensen op onze aardbol rondlopen. Er zullen genoeg mensen zijn die deze mening onderschrijven. Overbevolking en geboortebeperking is en blijft een gevoelig thema. Echter, als je graag moeder of vader wilt worden dan voegen deze opmerkingen over overbevolking niets toe. Het komt echt niet troostend over, mocht je dat denken. Integendeel.
ach, kinderen zijn alleen maar lastig?
Een opbeurende opmerking toch? Degenen die dit zeggen vinden dat vanuit hun optiek vast en zeker en herkennen dit vanuit hun eigen ervaringen.
Want kinderen zijn nu eenmaal wel eens lastig. Of het nu tijdens het eten is als ze zitten te klieren. Of als kinderen op een avond 100x hun bed uitkomen terwijl jij lekker aan het Netflixen bent of een voetbalwedstrijd zit te kijken. Kinderen die op tijd op school moeten zijn, die naar sportclubjes moeten, die geholpen moeten worden met huiswerk. Je voelt dat je soms geleefd wordt door je eigen kind. En dan heb je ook je eigen werk nog. Ja, het is écht lastig. Want waar blijft de tijd voor jezelf?
Alleen… denk je nu echt dat een ouder – die een stilgeboren kindje heeft, een miskraam heeft meegemaakt of die door een andere reden een kind mist – dit een probleem zouden vinden? Ik spreek namens velen dat wij graag onze energie zouden steken in het opvoeden van ons kind. Alleen zijn onze kinderen niet hier. Wij hebben vroegtijdig afscheid moeten nemen. Dat is intens verdrietig en doet pijn. Een pijn die niet weggaat en die we altijd bij ons dragen. Dag in dag uit. Elke ouder die een kind mist zou er alles voor over hebben om tijd en aandacht aan hun kind te kunnen besteden.
Hoe goed bedoeld een opmerking als: ach, kinderen zijn alleen maar lastig ook bedoeld zal zijn. Zeg dit niet tegen ouders die een kind missen, die een stilgeboren kindje hebben of die een miskraam hebben gehad. Het voegt niets toe en doet gewoon pijn.
Heb jij als ouder geen idee waar ouders die hun kind zijn verloren doorheen gaan? Om bewustwording te creëren, heb ik een boek geschreven om te zorgen dat mensen wat meer begrip gaan tonen en zich beter kunnen verplaatsen in een ander waarbij het hebben van een gezin niet vanzelfsprekend is. Neem eens de tijd om het boek Stilgeboren te luisteren of lezen. Het gaat je veel inzicht geven.
27-02-2023
#stilgeboren #missie #communicatie #taboe #zwangerschap
heb je het al gehoord?
Twee vriendinnen zitten thee te drinken en praten over de dingen die hun bezighouden.
Dan zien ze jou voorbijlopen. Het gesprek maakt een wending en opeens ben jij de hoofdpersoon van hun gesprek. Jouw verhaal wordt uitgebreid besproken. Dat het verschrikkelijk is wat je hebt meegemaakt. Beiden hebben hun mening al snel klaar en vinden er wat van. De een vindt dat je niet zo moeilijk moet doen en de ander vindt dat het verdriet nu al lang genoeg heeft geduurd. Ze zijn het er roerend over eens dat je de schouders er gewoon onder moet zetten en dat je je leven weer moet oppakken. Het gesprek heeft een hoog roddelgehalte.
De reacties zijn hard en getuigen niet echt van inlevingsvermogen. Ze vormen hun mening en hebben geen idee waar ze dat op baseren. Beiden reageren vanuit eigen ervaring waar helaas totaal geen besef is wat de impact van het verlies van een baby betekent.
De tijd verstrijkt en iedereen leeft zijn of haar leven. En dan… na enige tijd is een van de vrouwen zelf zwanger. Een lang gekoesterde droom van haar komt uit. Ze is gelukkig, blij en kan niet wachten tot haar kindje geboren is. Dan slaat helaas bij haar het noodlot toe. Ze verliest haar kindje na een zwangerschap van 17 weken. Opeens keert het tij en beseft ze heel goed waarom jij je destijds zo gedroeg nadat jij jouw kindje had verloren. Opeens is er wel begrip omdat ze nu zelf ervart wat het betekent om een kindje te verliezen. Ze ervaart dat ze veel last heeft van het verlies en voelt veel verdriet. Daarnaast ze voelt zich alleen, eenzaam en onbegrepen. Als ze heel eerlijk is maakt het haar allemaal niet zoveel uit wat er in de wereld gebeurt en het kost haar veel energie om de draad van haar leven op te pakken.
Ze voelt en ervaart waar jij doorheen ging toen ze met haar vriendin (ver)oordelend over jou sprak. Nu pas beseft ze door wat een verschrikkelijke periode jij moet zijn gegaan.
Het is mijn doel dat bovenstaande (re)acties en gedrag tot het verleden gaan behoren. Ik wil het onderwerp stilgeboorte en ook miskramen lichter en luchtiger laten voelen door bewustwording te creëren. Als mensen weten wat er gebeurt in het leven van een vrouw of man die een zwangerschap zijn verloren dan kunnen ze zich beter verplaatsen.
Mijn boek Stilgeboren is een verhaal van een moeder die een miskraam heeft gehad en vervolgens twee keer afscheid heeft moeten nemen van een gezonde zoon omdat ze zelf ziek was. Met mijn boek wil ik laten inzien dat het leven echt niet alle glans heeft verloren als je dit meemaakt.
Zijn mensen mijn ‘gezeur’ zat?
Opeens duiken mensen weg
Je hebt alle moed verzameld om weer eens de deur uit te gaan na het overlijden van je kindje. Het voelt als een grote stap om boodschappen in de supermarkt te gaan doen. Je gaat dan letterlijk weg uit de vertrouwde omgeving waar je weet waar je aan toe bent. Geen verrassingen en daar heb je alles in de hand. Thuis kun je je afzonderen met je emoties zonder dat anderen daar iets van meekrijgen.
Weken kunnen er soms voorbijgaan voor je zover bent om de stap te zetten ‘de grote boze wereld’ weer in te gaan. Vol goede moed ga je die dag op pad. Je ziet een bekende – die op de hoogte is van jouw verlies van jouw kindje – en eigenlijk zou je wel even willen kletsen over iets anders dan jouw verdriet. Eigenlijk wil je wel weten hoe haar nieuwe baan bevalt en hoe haar vakantie naar Spanje is geweest. Wat schetst jouw verbazing? Ze draait zich vlak voor jouw neus om. Je bent echt verbaast. Waarom doet ze dit?
Je begrijpt er niets van, want jij wil alleen even kletsen. Even iets anders dan het verdriet waar je dagelijks mee worstelt. Je voelt dat dit gedrag je raakt. Je begrijpt deze reactie niet en er borrelen allerlei gedachten op. Je denkt laat maar en gaat onverrichte zaken weer naar huis. Dit is een voorbeeld van een situatie die helaas echt vaak voorkomt.
Ik vraag me oprecht af hoe het kan dat mensen zo reageren. Waar is het sociale karakter in deze situaties? Voordat je goedendag kunt zeggen wordt er al een keuze voor jou gemaakt. De persoon die je tegenkomt loopt doodgewoon weg. De persoon in dit voorbeeld vulde wellicht in dat het geen gemakkelijk gesprek zou kunnen worden. Had daar klaarblijkelijk geen zin in. En maakte zich uit de voeten. Dit gedrag maakt dat er ruis en afstand ontstaat.
Het invullen van hoe zaken verlopen is een grote stoorzender. Mijn verzoek aan eenieder. Denk na voordat je het gedrag van de vrouw hierboven nadoet. Heb je weinig tijd of vind je het lastig om in gesprek te gaan met een persoon die door een verdrietige tijd gaat zeg dat gewoon. Is echt niets mis mee. Dat is vele malen prettiger dan mensen zo te ontlopen.
Ervaar jij als persoon dit gedrag en heb je er last van laat het me weten. Wellicht kan ik je wat tips geven.
Je weet in elk geval dat je zwanger kunt worden!
Deze opmerking kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd toen ik een bekende in de supermarkt tegenkwam toen Tom – mijn eerste stilgeboren zoon – net overleden was. Het is gelijk ook één van de meest bijzondere en bizarre herinneringen aan mijn zwangerschap van Tom.
Ik was een keer – toen ik zichtbaar zwanger was van Tom – boodschappen aan het doen in een supermarkt. Daar werd ik aangesproken door een bekende. We hadden elkaar al een tijd niet gesproken. We raakten aan de praat en deze persoon vroeg geïnteresseerd hoe het met mijn zwangerschap ging. Hij wilde weten wanneer de uitgerekende datum was. Het was een leuk gesprek waar we het over veel verschillende onderwerpen hadden.
Toen Tom stilgeboren was heeft het enige tijd geduurd voor ik weer boodschappen ging doen. Mijn leven weer oppakken was een behoorlijke stap na het overlijden van Tom en daarnaast ernstig ziek te zijn geweest.
Toen ik mijn boodschappen aan het verzamelen was zag ik – vanuit mijn ooghoeken – de persoon met wie ik een maand of vier daarvoor gezellig had staan praten. Ik zag dat hij mij zag en zag ook dat hij wegschoot een ander gangpad in. Zo bizar… Ik schonk er verder niet veel aandacht aan en ging verder met boodschappen doen. Op een gegeven moment kwamen we elkaar in een van de gangpaden tegen. Hij kon niet om mij heen en ik niet om hem. Hij zag dat ik geen dikke buik meer had en ik ook niet straalde van geluk. Hij vroeg hoe het met me ging. Ik vertelde op hoofdlijnen wat er gebeurd was. Zijn reactie is de meest bizarre en bijzondere opmerking die ik gehoord had én heb in al die jaren. Hij zei: “Je weet in elk geval dat je zwanger kunt worden.” Waarvan akte. Ik was met stomheid geslagen.
Een niet standaard reactie als een zwangere vrouw niet meer zwanger is en geen blij, vrolijk of heugelijk nieuws te vertellen heeft. Dit lokt blijkbaar antwoorden en opmerkingen uit waar je je alleen maar over kunt verbazen. Mensen vinden het waarschijnlijk lastig om gewoon te doen en normaal te reageren. Zoals we allemaal weten bestaat een mensenleven nu eenmaal niet alleen uit enkel leuke gezellige ervaringen en gebeurtenissen. Het leven is een aaneenschakeling van hoogte- en ook dieptepunten. Het verliezen van dierbaren is een onderdeel van het leven. Waarbij het verliezen van een kind als een van de meest heftige gebeurtenissen wordt ervaren.
Denk na voordat je iets zegt. Het kan zomaar zijn dat een – vaak goede bedoelde – opmerking heel erg veel pijn kan doen. Zonder dat je je er bewust van bent en doorhebt dat je de ander hiermee kwetst.
Wil jij voorkomen dat je zelf een opmerking als hierboven maakt of nog erger? Download dan mijn kosteloze e-boek Doen én niet doen op mijn website.
Kun je lekker blijven doen wat je wilt!
Je hebt een fijn en leuk leven. Na het behalen van je studie heb je een gave baan gekregen waar een mooie zakelijke carrière in het verschiet ligt. Je voelt je als een vis in het water in deze werkomgeving. Het zijn lange dagen en je leidinggevende is blij dat je zijn/haar team bent komen versterken. Geen berg is te hoog en de dagen zijn lang. De vrijdagmiddagborrel loopt vaak uit op een avondje gezellig de kroeg in. En daar ontmoet je jouw vriend/vriendin. Het is liefde op het eerste gezicht. Wow… wat is dit leuk. Jullie genieten van elkaar. Beiden staan jullie aan de vooravond van een mooie zakelijke carrière. Na een periode van lange dagen werken gaan jullie bijkomen van de drukte tijdens een vakantie in een ver oord. Jullie plannen regelmatig een stedentripje naar een bruisende stad en ook een weekje wintersporten staat in de agenda. Het leven lacht jullie tegemoet. De relatie wordt serieuzer en serieuzer. De tijd verstrijkt en opeens zijn daar uit het niets die rammelende eierstokken. Opeens… het valt jullie op dat er in jullie omgeving steeds vaker baby’s worden geboren.
Na een paar gesprekken besluiten jullie dat het ook voor jullie het moment is aangebroken. Jullie willen proberen een kindje te krijgen. De anticonceptie gaat de prullenbak in en na een bepaalde periode zijn jullie zwanger. Een gekoesterde droom komt uit. Dit gevoel is overweldigend en het voelt als een bezegeling van jullie liefde.
De zwangerschap verloopt alleen vanaf het begin af aan niet echt lekker. De bloeddruk is al snel te hoog en er zijn bij de aanstaande ouders zorgen. Na een week of 30 gaat het mis. Gruwelijk mis. De verloskundige kan het hartje van jullie baby niet vinden. Met grote spoed worden jullie naar het ziekenhuis verwezen en daar wordt bevestigd wat de verloskundige al vreesde. Het kindje is overleden. Vanaf dat moment bevindt jullie leven zich in een rollercoaster van emoties. Ongeloof, onmacht, verdriet, pijn, boosheid en onbegrip volgen elkaar in rap tempo op. De directe omgeving is in shock. Mensen reageren verbijsterd en zijn lamgeslagen en verdrietig. Jullie leven staat op zijn kop. Een gekoesterde droom valt letterlijk in duigen en jullie vragen je af… hoe nu verder?
De maanden verstrijken en jullie pakken het leven weer op. Tijdens een fijne wandeling in het bos maakt een ‘goede’ vriend/vriendin een opmerking die jullie diep raakt: Kun je lekker blijven doen wat je wilt…
Jullie merken dat dit echt een opmerking is die kant nog wal raakt. Hij irriteert jullie tot op het bot. Hoezo kunnen wij blijven doen wat wij willen? Wij willen samen een gezin en willen ons ‘oude’ leven niet meer terug. Jullie merken dat deze opmerking boos maakt. Hoe haalt deze persoon het in zijn hoofd om dit zomaar plompverloren te zeggen. Hoe weinig inlevend.
Dit voorbeeld is een voorbeeld dat regelmatig gezegd wordt tegen stellen die dit meemaken. De opmerking en nuance kunnen iets anders zijn. De strekking is hetzelfde. Dit soort opmerkingen doen pijn en raken je.
Luister mijn boek Stilgeboren. Dan ervaar je zelf waar je als ouder – die zijn of haar kindje moet missen – doorheen gaat. Het gaat je op meerdere facetten helpen. Het geeft je inzicht in het proces waar je doorheen gaat als je dit overkomt. Mijn missie is om dit soort voorbeelden de wereld uit te bannen.
DE stilgeboren baby community is live!!!
09-02-2023
#stilgeboorte
Je hebt toch een leuk leven zo?
Het leven als verliefd stel is heel leuk. Jullie gaan lekker uiteten, samen op vakantie, doen dingen waar je in je dromen alleen van droomt. Hij is jouw prins op het witte paard en zij is zijn droomvrouw. Het voelt dat de wereld aan je voeten ligt. Geen berg is te hoog. Het is genieten, genieten en nog eens genieten. Het samenzijn is echt heerlijk en jullie genieten volle teugen.
Het enige wat in jullie leven nog ontbreekt is een kindje. Een kindje van jullie samen dat is een diep gekoesterde wens. Samen een gezin starten. Na een bepaalde periode besluiten jullie: we nemen een kind.
Hoezo… nemen een kind? Als het jullie gegeven is dan worden jullie vader en moeder. Maar… een kind nemen dat doen jullie niet. Jullie mogen echt blij zijn als het jullie gegeven is dat jullie vader of moeder worden van een gezond kind. Een zwangerschap is nu eenmaal niet ‘iets’ wat op bestelling gedaan wordt. Daarom is een opmerking: “we nemen een kind” een opmerking die eigenlijk nergens op slaat.
Er breken spannende tijden aan voor jullie als stel. Het verlangen is groot om zwanger te worden. Opeens geeft de zwangerschapstest het streepje aan dat jullie graag willen zien. Daar is de bevestiging dat jullie in verwachting zijn. De blijdschap is groot. Een droom komt uit. Jullie gaan ouders worden.
De zwangerschap verloopt voorspoedig. Aan jullie directe omgeving laten jullie weten dat jullie de aanstaande ouders van een kindje dat zeer gewenst is. Alles lijkt goed te gaan totdat… Opeens is de roze wolk veranderd in een gitzwarte wolk want de zwangerschap is opeens geen onbezorgde zwangerschap meer. Het kindje dat in de buik zit blijkt te zijn overleden. Gevoelens van ongeloof, onmacht en verdriet voeren de boventoon.
Na het afscheid van jullie kindje voelen jullie dat er na verloop van tijd meer ruimte komt om tijd met vrienden door te brengen. Jullie spreken af met familie en vrienden omdat jullie je verhaal willen doen. Hetgeen jullie is overkomen vreet energie en het verdriet is immens. Er is behoefte aan warmte, liefde en een luisterend oor.
Tijdens het drinken van een borrel zegt een van de vrienden: “Je hebt toch een leuk leven zo…”. Deze opmerking valt totaal verkeerd bij jullie. Hoe haalt deze persoon het in zijn/haar hoofd.
Hoezo hebben wij een leuk leven!!! Niets is minder waar. Wij wilden dit kindje zo ontzettend graag. Dit kindje is ons ontnomen. De reden van overlijden zal wellicht voor altijd een vraagteken blijven. Jullie zijn verbijsterd over deze opmerking.
Hoe kunnen mensen dit nu zeggen? Dit is echt hard en uiterst pijnlijk. Dit getuigt niet van inlevingsvermogen. Het raakt jullie diep en eigenlijk merken jullie dat jullie hier diep van binnen heel erg teleurgesteld en ook boos over worden. Dit geeft aan dat deze vrienden geen besef hebben waar jullie doorheen gaan.
Wil jij je inleven waar jouw vrienden doorheen gaan als zij hun kindje verliezen? Lees of luister mijn boek Stilgeboren. Te koop bij diverse partijen. Het gaat je veel inzicht geven. En voorkomt dat er ruis komt waardoor de vriendschap onder spanning komt te staan.
06-02-2023
#stilgeboorte #stilgeboren #missie #communicatie #zwanger #doen
Zie het positief, jij hoeft er die nahcten niet uit, zo slopend…
Stellen die pas een baby hebben gekregen lopen wel eens te mopperen dat ze ’s nachts hun bed uit moeten. Hun pasgeborene moet gevoed worden en de luier verschoond. Als het even tegenzit duurt het tijden voordat het ‘noodzakelijke’ boertje door de baby is gedaan. Het zal je maar gebeuren…
𝗚𝗲𝗯𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 𝗻𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 omdat je net vader of moeder bent geworden. Week in week uit elke nacht hetzelfde ritueel. ’s Ochtends sta je doodvermoeid op – na de zoveelste – gebroken nacht. Je vraagt je af hoelang je dit gaat volhouden. Dit is pittiger dan je verwacht had.
Veel ouders herkennen zich hier vast wel in. Ze hebben dit aan den levende lijve ondervonden. Eén van de dingen van het ouderschap waar ze niet met plezier op terugkijken. Herkenbaar toch?
Omdat jouw eigen ervaring – in dit voorbeeld – verre van aangenaam is, denk je er goed aan te doen om iemand in jouw omgeving – die recent zijn of haar 𝘇𝘄𝗮𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽 𝗶𝘀 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝗿𝗲𝗻 – een hart onder de riem te steken door te zeggen: “Zie het positief, jij hoeft er die nachten niet uit, het is echt slopend”.
Draai die gedachte om. Denk je nu werkelijk dat degene die zijn of haar kindje door een stilgeboorte of miskraam is verloren dit nachtelijke opstaan erg zou vinden? Die heeft er alles voor over om elke nacht zijn of haar bed uit te gaan om de baby te voeden. De luier wordt met liefde verschoond. Wachten op een boertje. Geen probleem, ook als het gevoelsmatig uren duurt. Het is goed voor de baby, dus zorgen we dat gedaan moet worden wat noodzakelijk is.
Vanuit het perspectief van de ouder die een stilgeboren baby of miskraam heeft gehad is het wellicht een 𝗳𝗹𝘂𝗶𝘁𝗷𝗲 𝘃𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗰𝗲𝗻𝘁 om elke nacht het bed uit te gaan.
Met dit voorbeeld wil ik laten inzien dat ieders vertrekpunt in deze essentieel is. Waar de ouder die graag had gezien dat zijn baby levend op de wereld was gekomen, elke nacht met liefde op zou staan, heeft de ouder die daadwerkelijk gebroken nachten heeft hier een heel andere mening hierover.
𝗗𝗲𝗻𝗸 𝗻𝗮 𝗵𝗼𝗲 𝗷𝗲 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝘇𝗲𝗴𝘁. Zeker als je gesprekspartner een ouder is die recent zijn zwangerschap is verloren. Dit soort opmerkingen kunnen uitermate pijnlijk en kwetsend zijn. Dit wil je jouw vriend, vriendin, zus, broer enzovoort toch niet aandoen? Wil jij als ‘gelukkig’ persoon – die ouder is geworden van een levend kind -weten waar jouw vriend of vriendin doorheen gaat omdat de zwangerschap bij hen met een stilgeboorte is afgelopen? Lees of luister dan mijn boek: Stilgeboren. Dit boek gaat je echt inzicht geven. Je laat het dan wel een volgende keer een zin te zeggen als: “Zie het positief, jij hoeft er die nachten niet uit, zo slopend…”.
Het boek Stilgeboren is te bestellen op www.stilgeborenbaby.nl. Het is ook als luisterboek verkrijgbaar.
De natuur doet zijn werk!
Een hele mooie zin. Eigenlijk is hier geen speld tussen te krijgen. De natuur bepaalt wanneer het tijd is dat de voorjaarsbollen opkomen en gaan bloeien, wanneer de blaadjes aan de bomen komen, wanneer de bomen hun blad gaan verliezen. Ook wat betreft het weer doet de natuur haar werk. Dan hebben we koud weer met sneeuw of ijzel, een tijd later is het zonnig, warm en hebben we een hittegolf en dan weer stormt het. Het is maar goed ook dat de natuur dit voor ons bepaald. Stel dat we de natuur zouden kunnen regelen… Dat kan niet want: de een wil winterweer en de ander juist zomerweer. Tja…
Alleen als deze opmerking gemaakt wordt als het gaat om een miskraam, stilgeboren baby of het overlijden van een kind, dan is dit wel een wrange uitspraak. Als ouder – die dit overkomt – kun je echt niets met deze opmerking. Want hoe wordt dit dan bedoeld? Er is vaak – helaas – geen duidelijke reden waarom een vrouw een miskraam krijgt of dat een baby stilgeboren wordt. Kun je dan wel zeggen: De natuur doet zijn werk? Dat is een bikkelharde uitspraak. Hierbij geef je de ontvanger het gevoel dat de natuur gewoon ‘even’ bepaald wat jou overkomt. Misschien is het wel waar dat de natuur bepaalt hoe het leven gaat, maar wat denk je met deze opmerking te bereiken?
In het kader van mijn missie om meer bewustwording rondom stilgeboorte te creëren vind ik dit één van de meest verschrikkelijkste dooddoeners. Als ik lotgenoten – die ik ondersteun – hoor zeggen dat iemand in hun omgeving deze ‘prachtige volzin’ heeft gezegd, dan zeggen we vaak in koor tegen elkaar: maar hoe dan?
Wil je iemand in jouw omgeving écht helpen om weer in zijn of haar kracht te komen na het verlies van een zwangerschap? Download dan eens mijn kosteloze e-boek: Doen én niet doen. Het geeft je inzicht wat je wel en vooral beter NIET kunt zeggen.
het is nu al zó lang geleden!
Mensen zeggen dit wel eens tegen mij. Dat klopt inderdaad. Het overlijden van Tom en Tim is al geruime tijd gelden. Ze werden mijn stilgeboren zoontjes in 2006 en 2007. Soms voelt het nog als de dag van gisteren. Het verlies en gemis gaat echt niet weg. Als ouder -die een miskraam of stilgeboorte is overkomen – vraag je je wel eens af of je dat ook wel zou willen.
Het verlies van een zwangerschap door een miskraam of stilgeboorte is een pijnlijke en heftige gebeurtenis. Dit laat een onuitwisbare indruk achter bij de ouders die dit overkomt.
Van heel blij en onbevangen zwanger voel je je door het verlies intens verdrietig en ben je opeens helemaal de weg kwijt. Jouw zo gewenste baby is er niet meer.
Een opmerking het is nu al zo lang geleden. Wat wil die persoon daar eigenlijk mee zeggen? Dat je niet moet zeuren als je nog verdriet hebt? Dat je moet stoppen met erover praten? Dat je jouw verloren zwangerschap maar gewoon moet vergeten? Dat je je niet moet aanstellen? Dat het ‘gezeur daarover’ nu maar eens over moet zijn en dat je gewoon je mond erover moet houden?
Er zit misschien ook wel een oordeel in deze opmerking. Want wie kan nu bepalen hoe je hier tegenaan kijken en in het leven staat na een ingrijpende gebeurtenis als het verliezen van je kind? Je hebt toch zeker geen enkel idee als je iets dergelijks NIET zelf hebt meegemaakt. Je kunt je er toch geen enkele voorstelling van maken? Daarom zijn dit soort opmerkingen gewoon echt onhandig en pijnlijk.
Mijn boodschap naar iedereen die oprecht meeleeft met zijn vriendin, zus, tante, dochter, collega en ook de mannelijke variant hierop. Denk na voordat je iets zegt. Lezers van mijn boek zijn ook mensen die al 70 of nog ouder zijn. Zij lezen mijn boek omdat ze graag erkenning, herkenning willen ondanks dat hun verlies in sommige gevallen al ruim 50 jaar geleden is. Zij missen hun kindje nog altijd en het verlies voelt voor hen soms nog als de dag van gisteren. Zij willen de gedachte en herinnering aan hun kindje in leven houden omdat ze na al die jaren nog van dit kindje houden, ook al heeft het niet geleefd.
Wil je begrijpen hoe een proces gaat als je een miskraam hebt gehad of stilgeboren kindje hebt? Lees dan mijn boek. Daar staat zonder zelfbeklag en emotioneel gedoe in beschreven waar je doorheen gaat als je dit overkomt. Houd je niet van lezen? Afgelopen zomer heb ik mijn boek -onder begeleiding van een professional die jarenlang het radio 3FM nieuws heeft gelezen – ingesproken omdat niet iedereen kan of wil lezen.
27-01-2023
#stilgeboorte #miskraam #verdriet #missie #zwangerschap
het is gewoon irritant!
Dit is een vaak gehoorde zin van ouders – die ik een steun in de rug geef om weer in hun kracht te komen – na het overlijden van hun baby door een stilgeboorte of miskraam.
Het onderwerp stilgeboorte – en ook miskraam – is nog altijd een onderwerp waar menigeen het liefste met een boog omheen loopt. Mensen gaan het uit de weg om er over te praten omdat dit blijkbaar heel nabij komt. We hebben het hier over een potentieel leven dat gestopt is en dat is pijnlijk en erg verdrietig.
Kinderen horen nu eenmaal niet te overlijden. Of het nu om een miskraam, een stilgeboorte gaat of om een kind dat wel geleefd heeft en overlijdt om wat voor reden dan ook. Dit is een onderwerp waar mensen het liever niet over hebben. Ze vinden het lastig om hier over te praten – wat overigens heel begrijpelijk is – want het is verschrikkelijk als je dit overkomt.
Alleen… hoe zou het zijn als dit bij JOU gebeurt? Stel je verliest één van je kinderen of je bent zwanger en de zwangerschap moet worden beëindigd omdat je baby is overleden. Hoe zou jij het vinden als iedereen met zijn leven doorgaat alsof er niets is gebeurd. Mensen vragen niet hoe het met jou gaat, informeren niet of je je leven weer kunt oppakken na het afscheid van je baby of kind. Ze negeren domweg dat jou dit is overkomen.
Zou jij je prettig voelen als er geen belangstelling is? Ik vermoed dat je dat heel ergerlijk zult vinden. Je zul je alleen en eenzaam voelen. Want je ervaart dat er maar weinig mensen zijn die jou een luisterend oor bieden. Je blijft in rondjes draaien met je verdriet en stuit vaak op onbegrip in je omgeving.
Daarom is het gewoon stuitend dat er vaak zo weinig begrip en aandacht is voor dit thema. Terwijl… de realiteit echt minder ingewikkeld is. Lotgenoten willen gewoon graag een luisterend oor en begrip. Is dat nu echt zo moeilijk om dat te doen?
Mijn missie is om dit thema bespreekbaar te maken en ervoor te zorgen dat praten over deze lastige onderwerpen normaal worden. Heb je geen idee hoe je iemand kan helpen die dit is overkomen? Download dan het e-book Doen én niet doen op mijn website.
23-01-2023
#stilgeborenbaby #stilgeboorte #erkenning #taal #gesprek
wanneer gaat de zon weer écht schijnen?
Als jouw zwangerschap eindigt in een miskraam of stilgeboorte dan komt er heel veel op je af. Gevoelens van verdriet en onmacht overheersen je leven. Het leven interesseert je gewoon ‘even’ niet zoveel. Want je had je zo ontzettend op dit kindje verheugd. Dat blije onbevangen gevoel is weg. Vaak met één vingerknip zijn – door de miskraam of stilgeboorte – alle dromen over het aanstaande gezinnetje verdwenen. Zomaar weg én vaak ook zonder enige verklaarbare reden.
Het is zo logisch – en ook begrijpelijk – dat het leven dan gewoon niet fijn en leuk is. De zon schijnt wel, maar je voelt de warmte niet. Gevoelsmatig regent het gewoon, ook al schijnt de zon wel letterlijk. Tranen van verdriet, onmacht en schuldgevoel overvallen je en er zullen nog wel meer emoties zijn die je te pas en te onpas overmannen. Je vraagt je af hoelang deze ellende gaat duren. Dit verlies en verdriet is zo ongrijpbaar. Het willen weten en verklaren waarom jou dit is overkomen maakt dat je je onrustig en verdrietig gaat voelen. Helaas krijgen we vaak niet de gewenste antwoorden waarom een miskraam of een stilgeboorte ons overkomt.
Heb je behoefte om met een lotgenoot in gesprek te komen? Neem dan vrijblijvend contact met mij op. Als moeder van twee stilgeboren jongens, Tom en Tim, spreek ik regelmatig moeders en ook vaders die te maken hebben gehad met een stilgeboorte of miskraam. In een gesprek tussen lotgenoten wordt over emoties besproken en begrijpen we elkaar met vaak een half woord omdat we ‘dezelfde taal’ spreken.
Of ken je iemand in jouw omgeving die de warmte van de zon nog altijd niet ervaart na het verliezen van een zwangerschap? Attendeer hem of haar dan eens op een gesprek met een lotgenoot. Lotgenoten hebben veel inlevingsvermogen omdat ze hetzelfde hebben meegemaakt. Door in gesprek te gaan krijgen ze de erkenning, herkenning waar deze mensen vaak behoefte aan hebben. Want ook bij een miskraam en stilgeboorte ben je immers toch vader of moeder geworden.
Je kunt mij bereiken via mail: desiree@stilgeborenaby.nl.
2e plaats vrouw in de media award 2022 voor Groningen!
Gisteren regende het felicitaties in mijn whatsapp en mail voor mijn tweede plaats in Groningen voor de Vrouw in de media Award 2022.
Met deze tweede plaats ben ik echt heel erg blij en ontzettend trots. De verrassing was sowieso groot toen ik hoorde dat ik genomineerd was. Dat ik op deze lijst stond tussen andere vrouwen die allemaal met een prachtige missie bezig zijn vond ik echt een eer.
Ook omdat ik nog maar net ben begonnen met mijn missie. Die missie is aandacht vragen voor het taboe dat op stilgeboorte rust en dit onderwerp bespreekbaar maken. Er is veel behoefte vanuit lotgenoten om over hun verdriet en verlies van hun stilgeboren baby te kunnen praten.
Ik wil iedereen die op mijn heeft gestemd via deze weg heel hartelijk bedanken. Het lezen van alle hartverwarmende en mooie motivaties raken me diep en geven mij veel energie om op de ingeslagen weg door te gaan. De motivaties bevestigen dat ik met iets bezig ben waar veel behoefte aan is. Ervoor zorgen dat een onderwerp als stilgeboorte ‘ingeburgerd’ raakt en dat mensen daar gewoon over kunnen praten omdat hier nu eenmaal behoefte aan is. Laten we hopen dat bij een volgende nominatie het onderwerp stilgeboorte niet meer zo’n groot taboe is als het nu nog is.
Ik wil Daisy Veenstra uit de provincie Groningen hartelijk feliciteren met haar behaalde eerste plaats. Een terechte winnares omdat zij aandacht geeft aan een onderwerp waar vanuit de jeugd behoefte aan is. Ze doet dat op TikTok op een voor de jeugd aansprekende manier. Mijn stem krijgt ze. Ik gun haar de Vrouw in de media Award 2022!
opa’s en oma’s hebben dubbel verdriet
Aanstaande ouders die met een miskraam of een stilgeboren baby te maken hebben gekregen, hebben vaak veel verdriet en moeten leren leven met het gemis van het kindje dat vaak zeer gewenst is.
Het verlies veroorzaakt vaak het gevoel van een rollercoaster vol emoties Dikwijls heb je geen idee hoe je ooit weer echt gelukkig kunt worden.
Aanstaande ouders zijn vaak geëmotioneerd door hun verlies en verdriet – wat heel logisch en begrijpelijk is – omdat het zo’n impact heeft op hun leven. Dromen vallen in duigen en lang gekoesterde verlangens en wensen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Weg zijn alle gedachten van papa en mamma worden en een gezin stichten.
Ik heb zelf meegemaakt dat aanstaande opa’s en oma’s door de stilgeboorte van mijn twee stilgeboren jongens, Tom en Tim, door een zeer verdrietige periode gingen. Ook zij verheugden zich op hun aanstaande kleinzonen en waren blij en gelukkig met de gedachte dat ze opa of oma gingen worden.
Door een miskraam of een stilgeboren baby bij hun zoon of dochter vallen dromen van iedere opa of oma ook in duigen en verdwijnen in luttele seconden ook bij hen de gedachte dat zij grootouders worden. Opeens zijn ze niet meer de aanstaande opa of oma. Daar zijn ze dan vaak heel verdrietig over. Ze willen hun kinderen dan niet ‘lastig’ vallen met hun verdriet.
Wat het voor de aanstaande opa’s en oma’s extra lastig maakt, is het zien van de pijn en het verdriet bij hun zoon of dochter. Ze hebben die pijn én de andere pijn van het moeten missen van hun aanstaande kleinkind. Daarom ben ik van mening dat opa’s en oma’s die een aanstaand kleinkind verliezen – door een stilgeboorte of miskraam – dubbel verdriet hebben.
Uit de gesprekken met lotgenoten komt regelmatig naar voren dat dit waar is en zo ervaren wordt door hen en dat hier echt meer aandacht voor mag komen.
Om begrip te krijgen vanuit van opa’s en oma’s voor hun kinderen is het wellicht een goed idee om mijn boek te gaan lezen of luisteren. Dan begrijpen opa’s en oma’s beter waar hun kinderen doorheen gaan als hen dit overkomt. Want… als er begrip is, is er ruimte voor een gesprek en kan er gerouwd worden. Dat is nu precies wat de bedoeling is. Begrip voor elkaar krijgen wat het verlies voor elk individu betekent en hoe je hier op een fijne liefdevolle manier samen doorheen kan komen.
ik kan bij niemand mijn verhaal kwijt
Het voelt heel alleen en eenzaam als mensen in je omgeving niet lijken te begrijpen hoe moeilijk het is om het overlijden van een baby te verwerken. Je wilt graag je verhaal kwijt maar iedereen gaat gewoon weer verder met zijn of haar leven. Het kan helpen om met hen te praten over hoe je je voelt en wat je nodig hebt. Ik heb geleerd duidelijk aan te geven wat mijn behoeften waren toen Tom en Tim overleden.
Het kan een idee zijn – als jij je niet gehoord voelt – om familie en vrienden te vragen je te steunen door naar je te luisteren wanneer je over je emoties wilt praten of door je te ondersteunen door praktische dingen te doen, zoals boodschappen doen of koken. Het is belangrijk om te onthouden dat het goed is om hulp te vragen als je het moeilijk hebt. Daarom heb ik mijn boek geschreven om jou juist handvatten te geven. Lotgenoten die mijn boek Stilgeboren lezen of luisteren, halen daar erkenning en herkenning uit waardoor ze hun leven weer kunnen oppakken.
Het verlies van een baby kan leiden tot intense emoties en het kan moeilijk zijn om hiermee om te gaan. Het is vervelend als je het gevoel hebt dat niemand jou begrijpt wat je doormaakt of als je het gevoel hebt dat je alleen bent met jouw verdriet. Het is moeilijk om na een verlies van je baby weer terug te keren naar het “normale” leven. Voor verdriet en rouw zijn geen tijdlijnen.
Het is logisch dat je tijd nodig hebt om te rouwen en te verwerken wat er in je leven is gebeurd. Na al die jaren sta ik nog altijd stil bij het verlies van Tom en Tim op de Tom- en Timdagen. Het voelt goed dat te doen, om dat extra te ervaren hoe gewenst ze waren en dat ik hen nog altijd mis. Ook ben ik echt benieuwd hoe ze zouden zijn geweest als opgroeiende jongens. Wat hun karakters zijn, hoe ze eruit zouden zien. Dat blijft een van de grootste pijnlijke dingen waar je geen antwoord op krijgt. Dan is het fijn dat je omgeving er voor je is.
Wil jij weten wat je kunt doen voor iemand in jouw omgeving die dit is overkomen? Download dan kosteloos het e-book Doen én niet doen.
05-01-2023
#stilgeboren #rouw #missie #tomentim #erkenning #stilgeborenbaby
opeens heb je een overleden baby in je buik
yes! ik ben genomineerd voor ‘vrouw in de media 2022’!
Vaderdag 2022 was dé dag dat mijn boek 𝙎𝙩𝙞𝙡𝙜𝙚𝙗𝙤𝙧𝙚𝙣 uitgegeven is. Sindsdien bevindt mijn missie om het 𝘁𝗮𝗯𝗼𝗲 𝗿𝗼𝗻𝗱𝗼𝗺 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗲𝗹𝗱 𝘂𝗶𝘁 𝘁𝗲 𝗵𝗲𝗹𝗽𝗲𝗻 zich in een rollercoaster met hele mooie publicaties in de media.
Daniëlle Rademaker van 𝙊𝙊𝙂𝙏𝙑 maakte een minidocumentaire over: Stilgeboorte: ‘𝗘𝗿 𝗹𝗶𝗴𝘁 𝗻𝗼𝗴 𝗮𝗹𝘁𝗶𝗷𝗱 𝗲𝗲𝗻 𝘁𝗮𝗯𝗼𝗲 𝗼𝗽 𝗵𝗲𝘁 𝗯𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗸𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗯𝗮𝗯𝘆𝘀𝘁𝗲𝗿𝗳𝘁𝗲’.
Daarna had ik een prettig interview met Rixt Oenema van de 𝙇𝙚𝙚𝙪𝙬𝙖𝙧𝙙𝙚𝙧 𝘾𝙤𝙪𝙧𝙖𝙣𝙩 waarna er in de 𝙇𝙚𝙚𝙪𝙬𝙖𝙧𝙙𝙚𝙧 𝘾𝙤𝙪𝙧𝙖𝙣𝙩 en het 𝘿𝙖𝙜𝙗𝙡𝙖𝙙 𝙫𝙖𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙉𝙤𝙤𝙧𝙙𝙚𝙣 een paginagroot verhaal werd geplaatst met titel: ‘𝗨𝗶𝘁 𝗹𝗶𝗲𝗳𝗱𝗲 𝗻𝗮 𝗱𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗱’.
Toen de RTL-soap 𝙂𝙤𝙚𝙙𝙚 𝙏𝙞𝙟𝙙𝙚𝙣, 𝙎𝙡𝙚𝙘𝙝𝙩𝙚 𝙏𝙞𝙟𝙙𝙚𝙣 na de zomervakantie startte met haar nieuwe seizoen en daarin een stilgeboren baby de ‘hoofdrol’ had, kreeg ik de mogelijkheid om aan Harrie Nijen Twilhaar, journalist bij 𝘿𝙚 𝙏𝙚𝙡𝙚𝙜𝙧𝙖𝙖𝙛, voor VROUW mijn missie en verhaal te vertellen. ‘𝗘𝗲𝗻 𝗼𝗼𝗿𝘃𝗲𝗿𝗱𝗼𝘃𝗲𝗻𝗱𝗲 𝘀𝘁𝗶𝗹𝘁𝗲’ kreeg dit item als kop.
17 oktober was ik de maandag na de Baby loss awereness week te gast bij Jurgen van den Berg in 𝙈𝘼𝙓 𝙉𝙋𝙊1 𝙍𝙖𝙙𝙞𝙤 𝙑𝙞𝙡𝙡𝙖 𝙑𝙙𝘽 om ook hier te praten over stilgeboorte.
In 𝙕𝙪𝙞𝙙𝙬𝙚𝙨𝙩𝙪𝙥𝙙𝙖𝙩𝙚 werd een paar weken voor Wereldlichtjesdag door Wendy Prop aandacht besteed aan een drietal boeken van moeders die een overleden kind hebben. Ook mijn boek 𝙎𝙩𝙞𝙡𝙜𝙚𝙗𝙤𝙧𝙚𝙣 werd hier besproken.
Op 9 december werd in de live uitzending van 𝙍𝙏𝙑 𝘿𝙧𝙚𝙣𝙩𝙝𝙚 een item uitgezonden: 𝗧𝗮𝗯𝗼𝗲 𝗿𝗼𝗻𝗱𝗼𝗺 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗿𝗯𝗿𝗲𝗸𝗲𝗻: ‘𝗜𝗸 𝘃𝗶𝗻𝗱 𝗵𝗲𝘁 𝗳𝗶𝗷𝗻 𝗮𝗹𝘀 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗺 𝗻𝗼𝗲𝗺𝗲𝗻’.
Bovenstaande uitingen in de pers hebben eraan bijgedragen dat mijn missie een vliegende start heeft gehad. Willen jullie mij helpen? Het is mijn grootste wens om al die ouders die een stilgeboren kindje hebben de broodnodige erkenning te geven. Erkenning en herkenning die zij verdienen!
Want ook bij een stilgeboren baby word je ouder, ben je dat en blijf je dat de rest van je leven.
𝗦𝘁𝗲𝗺𝗺𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝗺𝗶𝗷 𝗸𝗮𝗻 𝘃𝗶𝗮 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗹𝗶𝗻𝗸!
https://lnkd.in/ehV_YPXS
Namens alle ouders die graag erkenning willen hartelijk dank voor jouw stem. Hoe meer aandacht voor dit item, hoe beter.
En dan is het 2023!
Met het vieren van de jaarwisseling wordt het afgelopen jaar afgesloten. Kort na 00.00 uur begint een heel nieuw jaar. 365 of 366 dagen die eraan zitten te komen in 2023. 𝗚𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹𝘀𝗺𝗮𝘁𝗶𝗴 𝘃𝗼𝗲𝗹𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝘀 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗼𝘂𝗱𝗲 𝗷𝗮𝗮𝗿 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝗯𝗲𝘂𝗿𝗱 𝗼𝗽𝗲𝗲𝗻𝘀 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗿 𝘄𝗲𝗴 𝗹𝗶𝗴𝘁. De verdrietige dingen die zo’n grote invloed op je leven hebben, zijn in 2022 gebeurd.
Ik heb de overgang van 2006 naar 2007 en 2007 naar 2008 – de jaren dat Tom (2006) en Tim (2007) overleden – als heel fijn ervaren.
Een paar minuten voor de jaarwisseling was het verliezen van hen dat jaar gebeurd en even na 00.00 uur was dit vorig jaar gebeurd. 𝗣𝗹𝗼𝘁𝘀𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗹𝗲𝗲𝗸 𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗱𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗺𝗮𝗮𝗹 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗲𝗿 𝘄𝗲𝗴 𝗱𝗮𝗻 𝗶𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗵𝗲𝗶𝗱.
Niet dat het verdriet en gemis waren verdwenen. Integendeel, het veranderde niets aan dat gevoel. Het was meer de gedachte dat het vorig jaar was gebeurd. Het kan helpen om er op deze manier naar te kijken.
Wil jij iemand in jouw omgeving helpen de feestdagen door te komen maar vraag je je af hoe je dat moet doen? Download dan: Doen én niet doen. Het is kosteloos en staat vol tips hoe je een dierbare kunt bijstaan. Het bestand is te vinden op de website. De link staat in de comments.
23-12-2022
#kerst #stilgeboren #overledenkind #missie #luisterboek #tomentim
De eerste kerst zonder je kindje
De jaren dat ik Tom en Tim vanwege de zwangerschapsziekte HELLP verloren had, zag ik erg op tegen de Kerst en maar ook andere feestdagen. Het hoefde voor mij allemaal niet. Ik had absoluut geen feestgevoelens, maar was intens verdrietig. Het liefste bleef ik die dagen in bed diep onder de dekens weggedoken.
Wat voelde ik me 𝗱𝗶𝗲 𝗲𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲 𝗳𝗲𝗲𝘀𝘁𝗱𝗮𝗴𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗻𝘇𝗮𝗮𝗺 𝗲𝗻 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗲𝗻. Het was de bedoelding geweest dat ik met Tom en Tim op de arm de Kerst zou vieren. De realiteit was totaal anders. Tom en Tim waren er niet meer. Zij waren stilgeboren. Ik miste gewoon mijn kindjes en 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗱𝗮𝗴𝗲𝗻 𝘄𝗮𝗿𝗲𝗻 𝘇𝗼 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗱𝗮𝗻 𝗶𝗸 𝗺𝗲 𝗺𝗮𝗮𝗻𝗱𝗲𝗻 𝗱𝗮𝗮𝗿𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝗮𝗱 𝘃𝗼𝗼𝗿𝗴𝗲𝘀𝘁𝗲𝗹𝗱.
𝙊𝙪𝙙𝙚𝙧𝙨 𝙙𝙞𝙚 𝙚𝙚𝙣 𝙠𝙞𝙣𝙙 𝙢𝙞𝙨𝙨𝙚𝙣 𝙫𝙤𝙚𝙡𝙚𝙣 𝙟𝙪𝙞𝙨𝙩 𝙢𝙚𝙩 𝙛𝙚𝙚𝙨𝙩𝙙𝙖𝙜𝙚𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙜𝙚𝙢𝙞𝙨 𝙫𝙖𝙣 𝙝𝙪𝙣 𝙤𝙫𝙚𝙧𝙡𝙚𝙙𝙚𝙣 𝙠𝙞𝙣𝙙 𝙢𝙚𝙚𝙧 𝙙𝙖𝙣 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚 𝙙𝙖𝙜𝙚𝙣. 𝘼𝙡𝙩𝙞𝙟𝙙 𝙞𝙨 𝙙𝙖𝙖𝙧 𝙙𝙞𝙚 𝙡𝙚𝙜𝙚 𝙨𝙩𝙤𝙚𝙡.
Hoe kom je deze dagen door? Wat doe je dan? Wil jij als moeder of vader van een stilgeboren baby handvatten? Stuur me dan een DM. Dan gaan we samen in gesprek zodat voor jou de komende periode wat prettiger gaat worden. Je kunt ook mijn boek lezen of luisteren. Uit mijn boek zul je veel (h)erkenning halen. Mijn boek is te bestellen op mijn website.
moeder met een missie
Het 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗷𝗱𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗲 𝗯𝗮𝗯𝘆 en zwangerschap door een miskraam is iets heftigs. Velen die dit meemaken zijn 𝗹𝗮𝗻𝗴𝗲 𝘁𝗶𝗷𝗱 𝘂𝗶𝘁 𝗯𝗮𝗹𝗮𝗻𝘀 en zoekende. Ze kampen vaak met schuldgevoel, schaamte maar voelen zich bovenal intens verdrietig en alleen.
De 𝗼𝗺𝗴𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗲𝗿 𝗺𝗲𝘁 𝘇’𝗻 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻, logisch, alleen als je dit overkomt dan 𝗹𝘂𝗸𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗱𝗼𝗺𝘄𝗲𝗴 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝟭 𝟮 𝟯 Daar is moed, kracht en liefde voor nodig. Daarom heb ik een boek geschreven. Mijn boek/verhaal is een verhaal van velen. De details zijn anders, de rode draad hetzelfde.
De 𝗿𝗲𝗮𝗰𝘁𝗶𝗲𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗹𝗲𝘇𝗲𝗿𝘀 𝗼𝗽 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗯𝗼𝗲𝗸 raken mij elke keer weer. Lees hieronder de tekst van een van de reviews op mijn boek.
𝙂𝙤𝙣𝙣𝙞𝙚: Het verhaal van Desirée is goed geschreven, de emoties die om de hoek komen kijken zijn doeltreffend neergezet, ik kon mij in haar verhaal en wat ze heeft meegemaakt, zo goed invoelen en meeleven.
Zo ben je in blije verwachting en uit het niets word je lichaam ziek door het HELLP syndroom, dan na 23 en 25 weken regel je de crematies. Wat voor emoties er dan allemaal langs komen is haast met geen pen te beschrijven, maar Desirée heeft het op papier kunnen zetten. Heel knap gedaan. En zeker hoe ze nu in het leven staat, zo zelfverzekerd, dit is wie ik ben. Een moeder van 2 stilgeboren kindjes, Tom en Tim, die anderen wilt helpen om ze bij te staan in hun verdriet, onbegrip de verbijstering van wat ze is overkomen en vooral de (h)erkenning van hun stilgeboren baby.
Ik raad iedereen dit boek aan, het is ook echt een boek om te weten hoe je het beste kan reageren als het een naaste is die het treft, van wat je niet moet zeggen, ook al is het goed bedoeld. maar vooral de tips die je wel kan zeggen en doen, om de ouders die zoveel verdriet hebben te ondersteunen.
18-12-2022
#zwanger #verloskundige #stilgeboren #tomentim #missie #zorg
het oergevoel van de zwangere moeder
Tijdens gesprekken met vrouwen die mijn hulp als ervaringsdeskundige inroepen om weer in hun kracht te komen na het drama dat hen is overkomen, komt regelmatig naar voren 𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗶𝗷 𝘇𝗶𝗰𝗵 𝘀𝗰𝗵𝘂𝗹𝗱𝗶𝗴 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻 omdat 𝗽𝗿𝗼𝗳𝗲𝘀𝘀𝗶𝗼𝗻𝗮𝗹𝘀 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗵𝗲𝗻 𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗱𝗲𝗻. Deze vrouwen geven vaak aan dat er niet goed geluisterd wordt. Ze 𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 𝘁𝗲𝘃𝗲𝗿𝗴𝗲𝗲𝗳𝘀 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗯𝗲𝗹 bij een verloskundige of arts in het ziekenhuis maar kregen geen gehoor. 𝗔𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿𝗮𝗳 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗸𝘁 𝘃𝗮𝗮𝗸 𝗱𝗮𝘁 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝘃𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗯𝗶𝗷 𝗵𝗲𝘁 𝗷𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲 𝗲𝗶𝗻𝗱 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻 dat er iets aan de hand was met het ongeboren kindje. Het gebeurt nog zeer regelmatig dat aanstaande moeders niet worden gehoord. Of nog erger; dat er 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗲𝗲𝗻𝘀 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗵𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗱 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 en dat hun terechte zorgen weggewoven worden door de verloskundige, arts of zorgmedewerker.
Het 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿𝗶𝗻𝘀𝘁𝗶𝗻𝗰𝘁 𝗶𝘀 𝘇𝗼 𝘀𝘁𝗲𝗿𝗸. Moeders voelen echt wel als er iets met hun kindje of zwangerschap loos of is. Achteraf blijkt regelmatig dat 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱 𝗵𝗮𝗮𝗿𝗳𝗶𝗷𝗻 𝗮𝗮𝗻𝘃𝗼𝗲𝗹𝗱𝗲𝗻 dat er iets mis was met hun kindje of zwangerschap.
Met het inroepen van hulp van een specialist als gynaecoloog of verloskundige, mag je verwachten dat jouw klachten serieus genomen worden. Dat jouw zorgen niet aan de kant worden geschoven of afgedaan worden met: ‘𝙃𝙚𝙩 𝙠𝙤𝙢𝙩 𝙖𝙡𝙡𝙚𝙢𝙖𝙖𝙡 𝙜𝙤𝙚𝙙, 𝙢𝙖𝙖𝙠 𝙟𝙚 𝙜𝙚𝙚𝙣 𝙯𝙤𝙧𝙜𝙚𝙣.’
Helaas blijkt in de dagelijkse praktijk dat zwangere aanstaande moeders het regelmatig bij het rechte eind hebben. Hun oergevoel laat hen niet in de steek of houdt hen niet voor de gek.
Als het kindje stilgeboren wordt, wordt het schuldgevoel extra aangewakkerd door gedachten als had ik maar…, wat als ik…, en ga zo maar door. Moeders van stilgeboren kindjes kampen vaak met schuldgevoelens. Ze voelen zich schuldig omdat hun kindje is overleden.
Zelf heb ik ook een dergelijke ervaring meegemaakt. Mijn verloskundige wuifde al onze zorgen weg. Er was volgens haar niets aan de hand en dat terwijl de klachten, achteraf, toch echt wel duidden op HELLP. Ik kan me nu 𝗻𝗮 𝗮𝗹 𝗱𝗶𝗲 𝗷𝗮𝗿𝗲𝗻 𝗻𝗼𝗴 𝘄𝗲𝗹 𝗲𝗲𝗻𝘀 𝘃𝗲𝗿𝗯𝗮𝗮𝘀𝗱, 𝗴𝗲ï𝗿𝗿𝗶𝘁𝗲𝗲𝗿𝗱 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗯𝗶𝗷𝘀𝘁𝗲𝗿𝗱 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻 als ik terugdenk aan haar reactie op mijn klachten. Het gaat hier wel om jouw toekomst én jouw kindje. Dat realiseren we ons op dat soort momenten echt te weinig.
Wil je lezen of luisteren hoe mijn ervaring was? Bestel dan mijn (luister)boek. Dan ervaar je dat je niet de enige bent die dit overkomt.
Eigenlijk is dit bericht bovendien een uitnodiging naar alle zorgverleners die zwangere vrouwen bijstaan. 𝗟𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝗮𝗮𝗻𝘀𝘁𝗮𝗮𝗻𝗱𝗲 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿𝘀. Hun oergevoel laat hun niet in de steek.
Bedankt voor alle lieve reacties op het televisie-item: 𝗧𝗮𝗯𝗼𝗲 𝗿𝗼𝗻𝗱𝗼𝗺 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗿𝗯𝗿𝗲𝗸𝗲𝗻: ‘𝗜𝗸 𝘃𝗶𝗻𝗱 𝗵𝗲𝘁 𝗳𝗶𝗷𝗻 𝗮𝗹𝘀 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗺 𝗻𝗼𝗲𝗺𝗲𝗻’ van journaliste Vera Beuke van RTV Drenthe, afgelopen week.
Het geeft aan hoe nodig het is dat er aandacht komt voor dit onderwerp en dat ouders die dit overkomt (h)erkenning nodig hebben.
Ik doe meteen een oproep. Ken je ouders die dit aangaat? Ik kom graag met hen in contact om hun verhaal te horen en de nodige (h)erkenning en ondersteuning te geven. Ik ervaar dat de gesprekken met ouders met een stilgeboren baby hen helpt bij het weer 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 in plaats van 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻.
Hier nog een keer de link naar het item van RTV Drenthe.
https://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/15177995/taboe-rondom-stilgeboorte-doorbreken-ik-vind-het-fijn-als-mensen-zijn-naam-noemen
🅳🅴🅻🅴🅽 = 🅻🅸🅴🅵.
Lekker stoer doen bij verlies…
In een land als Nederland – waar we onszelf 𝗴𝗿𝗼𝗼𝘁𝗵𝗼𝘂𝗱𝗲𝗻 𝗲𝗻 ‘𝘀𝘁𝗼𝗲𝗿’ 𝗱𝗼𝗲𝗻 als het gaat om 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗿𝗶𝗲𝘁 – is het voor de omgeving een groot vraagteken wat te doen in het geval van een 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲.
In onze cultuur worden nu eenmaal 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘀𝗻𝗲𝗹 𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝗲𝘀 𝗴𝗲𝘁𝗼𝗼𝗻𝗱, laat staan dat er wordt gehuild. En dan al helemaal niet in het openbaar, stel je voor…
Alleen… dit gedrag komt 𝗸𝗼𝘂𝗱, 𝗸𝗶𝗹, 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗯𝗲𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 en verre van warm over. Door het niet tonen van je emoties creëer je onbewust afstand naar de ander toe. Het is nu eenmaal confronterend en zeker niet gemakkelijk om een dierbare verdrietig en verslagen te zien.
𝗪𝗶𝗹 𝗷𝗶𝗷 𝘇𝗼’𝗻 𝗽𝗲𝗿𝘀𝗼𝗼𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻? 𝗡𝗲𝗲 𝘁𝗼𝗰𝗵? Je wilt toch anders zijn? Realiseer je dat het namelijk echt oké is als ook jij je emoties laat zien.
Tijdens mijn lezing 17 november in de Kruiskerk in Roosendaal waren mensen aanwezig die geen lotgenoot waren van stilgeboorte. We hadden tijdens deze bijeenkomst een open gesprek over het onderwerp stilgeboorte en juist door open over dit onderwerp te spreken zag ik ook dat niet lotgenoten een traantje wegpinkten. De aanwezigen voelden zich veilig en tijdens deze lezing ontstond een grote verbinding omdat iedereen zichzelf kon zijn en het goed was emoties te tonen.
Wil jij je verdiepen in wat er op je pad komt als je iemand in jouw omgeving dit immense verdriet meemaakt, dan nodig ik jou uit mijn boek te gaan lezen. Het boek 𝑺𝒕𝒊𝒍𝒈𝒆𝒃𝒐𝒓𝒆𝒏 geeft inzage en inzichten waar je veel aan kunt hebben als iemand in jouw omgeving een stilgeboorte meemaakt.
wereldlichtjesdag 2022
Op wereldlichtjesdag worden overal ter wereld alle overleden kinderen herdacht. De een heeft geen herinneringen, zoals in mijn geval bij twee keer een stilgeboorte, de andere heeft die wel aan zijn of haar kind.
Het rouwen blijft, maar de rouw wordt wel anders. De scherpe kantjes gaan ervan af. Je leert ermee leven. Dat is wat je doet. 𝗢𝗳 𝗷𝗲 𝗻𝗼𝘂 𝗱𝗲 𝘇𝗼𝗿𝗴𝗽𝗹𝗶𝗰𝗵𝘁 𝗵𝗲𝗯𝘁 𝗼𝗳 𝗻𝗶𝗲𝘁, 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿 𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗱𝗲𝗿 𝘄𝗼𝗿𝗱 𝗷𝗲, 𝗯𝗲𝗻 𝗷𝗲 𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗳 𝗷𝗲.
Ik steek vandaag een kaarsje aan om stil te staan bij mijn stilgeboren zoontjes Tom en Tim. Daarnaast zal ik ook aan al die ouders denken die ik de afgelopen periode heb leren kennen die hun kind ook moeten missen. 𝗜𝗸 𝗵𝗮𝗱 𝗺𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗴𝗲𝗿𝗲𝗮𝗹𝗶𝘀𝗲𝗲𝗿𝗱 𝗱𝗮𝘁 𝗲𝗿 𝘇𝗼𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱 𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗲𝗻. Elke ouder heeft een eigen verhaal. Het ene verhaal is nog aangrijpender dan het andere. Het stilstaan bij overleden kinderen geeft verbinding en besef dat je niet alleen bent met jouw verdriet.
𝗩𝗼𝗼𝗿 𝘄𝗶𝗲 𝘀𝘁𝗲𝗲𝗸 𝗷𝗶𝗷 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝗮𝗮𝗿𝘀𝗷𝗲 𝗮𝗮𝗻? Ken jij iemand in jouw omgeving die een overleden kind heeft? Ik krijg vandaag vanuit mijn omgeving lieve appjes en andere berichtjes dat er overal in het land voor Tom en Tim kaarsjes worden aangestoken.
Denk vandaag eens extra aan alle ouders die een kind moeten missen! 𝗦𝘁𝘂𝘂𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗮𝗽𝗽𝗷𝗲 𝗼𝗳 𝗴𝗲𝗲𝗳 𝗵𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝗻𝘂𝗳𝗳𝗲𝗹. Een leven waar je je kind moet missen is niet eenvoudig. Als ouders loop je over een pad vol gaten en hobbels.
09-12-2022
#wereldlichtjesdag #rtvdrenthe #pers #nos #stilgeboorte #missie #taboe
Taboe rondom stilgeboorte doorbreken: ‘Ik vind het fijn als mensen zijn naam noemen’
Afgelopen week heeft RTVDrenthe een reportage gemaakt in het kader van Wereldlichtjesdag. In deze reportage spraken Marjon van Rootselaar en ik over het taboe dat nog altijd op stilgeboorte rust. We vinden het beiden heel fijn dat er aandacht komt voor dit onderwerp. Klik op de link om de reportage te bekijken. Tevens heeft verslaggeefster Vera Beuke van RTV Drenthe een verslag gemaakt.
07-12-2022
#erkenning #stilgeboorte #tomentim #rouwverwerking #missie
Wil jij weer gelukkig worden na een stilgeboorte?
Dit najaar ben ik gestart met de 𝗯𝗲𝗴𝗲𝗹𝗲𝗶𝗱𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗱𝗲𝗿𝘀 die een stilgeboren kindje hebben of waarvan het kindje kort na de geboorte is overleden. Ik heb 𝗮𝗹𝘀 𝗲𝗿𝘃𝗮𝗿𝗶𝗻𝗴𝘀𝗱𝗲𝘀𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲 alle stappen doorlopen en weet wat er allemaal op je pad komt.
Het zijn fijne gesprekken tussen moeders die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik ben geen psycholoog of therapeut. Nee,𝗶𝗸 𝗯𝗲𝗻 𝗗𝗲𝘀𝗶𝗿é𝗲 𝗱𝗶𝗲 𝘁𝘄𝗲𝗲 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗷𝗼𝗻𝗴𝗲𝗻𝘀 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁. Ik heb dit proces twee keer meegemaakt. De vrouwen die bij mij komen willen weer terug naar het gevoel dat ze hadden voordat ze zo intens verdrietig werden. Daar werken we samen aan. Ik krijg terug dat ze 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 halen uit de gesprekken. Dat ze zich ondersteund voelen.
Zelf kan ik erg gelukkig worden als ik zie hoe strak hun gezichten staan als we in gesprek gaan en hoe veel ontspannener de vrouwen zijn na een gesprek.
Wil jij als moeder van een stilgeboren kindje dit ook? 𝗦𝘁𝘂𝘂𝗿 𝗺𝗲 𝗱𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗗𝗠. Dan kijken we samen hoe ik jou kan helpen.
AANDACHT VOOR OVERLEDEN KINDEREN
Op 29 november werd in het programma 𝗖𝗼𝗰𝗸𝘁𝗮𝗶𝗹 𝘃𝗮𝗻 𝗭𝘂𝗶𝗱𝘄𝗲𝘀𝘁𝘂𝗽𝗱𝗮𝘁𝗲, een lokale omroep in de regio Bergen op Zoom, aandacht besteed aan Wereldlichtjesdag.
𝗘𝗹𝗸𝗲 𝘁𝘄𝗲𝗲𝗱𝗲 𝘇𝗼𝗻𝗱𝗮𝗴 𝗶𝗻 𝗱𝗲𝗰𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗪𝗲𝗿𝗲𝗹𝗱𝗹𝗶𝗰𝗵𝘁𝗷𝗲𝘀𝗱𝗮𝗴.
Tijdens mijn lezing op 17 november jongstleden in Roosendaal, ontmoette ik Lilian Boudewijn-Slaats, de moeder van de overleden Daniëlle die maar 22 jaar mocht worden. Ouders van overleden kinderen, of deze nu stilgeboren zijn, overleden zijn door een ziekte of zelfdoding hebben één ding gemeen: 𝘇𝗶𝗷 𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗺𝗮𝗮𝗹 𝗵𝘂𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗲𝗻.
De een heeft geen herinneringen, zoals in mijn geval bij twee keer een stilgeboorte, de andere heeft die wel aan zijn of haar kind.
Ik steek 𝘇𝗼𝗻𝗱𝗮𝗴 𝟭𝟭 𝗱𝗲𝗰𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 een kaarsje aan om stil te staan bij mijn stilgeboren zoontjes Tom en Tim. Daarnaast zal ik ook aan al die ouders denken die ik de afgelopen periode heb leren kennen die hun kind ook moeten missen. Ik had me niet gerealiseerd dat er zoveel mensen zijn die een kind moeten missen.𝗘𝗹𝗸𝗲 𝗼𝘂𝗱𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗲𝗲𝗻 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹. Het ene verhaal is nog aangrijpender dan het andere. Het stilstaan bij overleden kinderen geeft verbinding en besef dat je niet alleen bent met jouw verdriet.
Voor wie steek jij een kaarsje aan? Ken jij iemand in jouw omgeving die een overleden kind heeft? Denk zondag 11 december dan eens extra aan hen! Stuur een appje of geef hen een knuffel. Een leven waar je je kind moet missen is niet eenvoudig. Als ouders loop je over een pad vol gaten en hobbels.
plotseling van je van die roze wolk af…
Als je zwanger bent ben je gelukkig en leef je op een roze wolk. Je hoopt dat je na een zwangerschap – die gemiddeld veertig weken duurt – 𝗲𝗲𝗻 𝗽𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝗶𝗴𝗲 𝗯𝗮𝗯𝘆 𝗼𝗽 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗲𝗹𝗱 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝘇𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻. Een zwangerschap is in het begin best spannend.
Natuurlijk hoop je dat alles goed gaat. Je hebt controles bij de verloskundige of bij de gynaecoloog. Als de eerste twaalf tot veertien weken voorbij zijn, gaat de hoop over in geloof. Je gelooft dat de zwangerschap tot een goed einde zal komen.
Hoe spannend is het als je weet dat je straks een baby’tje op je buik hebt liggen na de geboorte en samen met je partner gelukkig bent.
𝗧𝗼𝘁𝗱𝗮𝘁… 𝗵𝗲𝘁 𝗺𝗶𝘀 𝗴𝗮𝗮𝘁. Je valt van een roze wolk waar je je zo gelukkig voelde. Problemen tijdens je zwangerschap kunnen allerlei redenen hebben. In iedere situatie staat elke zwangerschap op zichzelf. Het geloof wordt ongeloof als je hoort dat er iets mis is met jou of je kindje.
Wat gebeurt hier nu, denk je. Wat overkomt ons? Het bericht dat de zwangerschap – door welke reden dan ook – beëindigd wordt of gaat worden, geeft dat je letterlijk met lege handen komt te staan. Door het abrupt stoppen van de zwangerschap, 𝗶𝘀 𝗷𝗲 𝗯𝘂𝗶𝗸 𝗼𝗽𝗲𝗲𝗻𝘀 𝗹𝗲𝗲𝗴 𝗲𝗻 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗳𝘁 𝗼𝗼𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗶𝗲𝗴𝗷𝗲 𝗹𝗲𝗲𝗴.
Na een soms lange periode van verdriet, pijn en 𝗱𝗮𝘁 𝗻𝗮𝗿𝗲 𝗼𝗻𝗺𝗮𝗰𝗵𝘁𝗶𝗴𝗲 𝗿𝗮𝗱𝗲𝗹𝗼𝘇𝗲 𝗴𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹 is het enige wat overblijft: 𝗟𝗜𝗘𝗙𝗗𝗘.
Liefde voor je kindje dat – door wat voor reden dan ook – niet levend op de wereld is gekomen. Je bent vader of moeder geworden van een stilgeboren kindje. Het gevoel van liefde overheerst. Dit is zoals ik het zelf heb ervaren. Het is mijn kijk op de vaak gezegde uitdrukking 𝗛𝗢𝗢𝗣 𝗚𝗘𝗟𝗢𝗢𝗙 𝗲𝗻 𝗟𝗜𝗘𝗙𝗗𝗘, maar dan wel in de wereld van stilgeboorte.
Je hebt een stilgeboren baby en dan is het sinterklaas
Je hebt een gezin met een paar opgroeiende kinderen. Volgende week vieren we Sinterklaas en daarna maken we ons op voor Kerst en Nieuwjaar. Het zijn 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗺𝗮𝗮𝗹 𝗴𝗲𝘇𝗲𝗹𝗹𝗶𝗴𝗲 𝗱𝗮𝗴𝗲𝗻 die je samen met je gezin en familie doorbrengt.
Maar ook de verjaardagen van jouw kind(eren) worden uitgebreid gevierd. Er wordt een 𝗺𝗼𝗼𝗶𝗲 𝘁𝗮𝗮𝗿𝘁 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗲𝗹𝗱 𝗺𝗲𝘁 𝗸𝗮𝗮𝗿𝘀𝗷𝗲𝘀 – elk jaar een kaarsje erbij – van de leeftijd van jouw kind die dag heeft bereikt.
Het huis zit vol bezoek want opa’s, oma’s, ooms, tantes en vrienden willen allemaal deelgenoot zijn van deze feestelijke dag. Het huis is versierd en het nieuwe speelgoed ligt breed verspreid door de woning. Het is een en al gezelligheid en iedereen is blij.
In jouw omgeving is daar die goede vriend of vriendin. Hij of zij heeft een stilgeboren baby. Je kunt je 𝗮𝗺𝗽𝗲𝗿 𝘃𝗼𝗼𝗿𝘀𝘁𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 𝘄𝗮𝘁 𝗱𝗶𝘁 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻𝗲𝗻 en wat voor impact dit heeft op zijn of haar leven.
Als je heel eerlijk bent tegenover jezelf, dan 𝘄𝗲𝗲𝘁 𝗷𝗲 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗱𝗲 𝗱𝗮𝘁𝘂𝗺 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝘄𝗮𝗻𝗻𝗲𝗲𝗿 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗼𝗳 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 𝗶𝘀 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻. Het is al een aantal jaren geleden en eigenlijk ben je het gewoon vergeten wanneer dit is gebeurd. 𝗝𝗲 𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗯𝗶𝗷 𝘀𝘁𝗶𝗹. Wanneer was het ook alweer?
Wat je jezelf niet realiseert is dat deze dagen – ook als het veel jaren geleden is – nog altijd momenten zijn die niet stilletjes voorbijgaan bij ouders die een stilgeboren kindje hebben.
Ouders die stilgeboorte meemaken hebben 𝗟𝗘𝗩𝗘𝗡𝗦𝗟𝗔𝗡𝗚. Elke fase van hun kindje moeten ze missen. Bij deze ouders hangen 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝘀𝗹𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀, zit het huis niet vol met feestelijk bezoek en worden er geen herinneringen gemaakt. 𝗜𝗻 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗦𝗧𝗜𝗟.
Ieder jaar wordt het stiller omdat de omgeving er nauwelijks nog bij stilstaat. Wil jij zo’n vriend of vriendin zijn? Van binnen denk je: nee natuurlijk niet!
Trek daarom de 𝘀𝘁𝗼𝘂𝘁𝗲 𝘀𝗰𝗵𝗼𝗲𝗻𝗲𝗻 aan. Vraag eens hoe het gaat. Vraag wat jouw vriend/vriendin nodig heeft. Onderzoek waar ze behoefte aan hebben. Beken kleur als je niet meer weet welke datum voor hen belangrijk is. 𝗘𝗿𝗸𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘇𝗮𝗮𝗸𝘁 𝗵𝗲𝗯𝘁 𝗮𝗹𝘀 𝘃𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱/𝘃𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻 𝗶𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗮𝘁𝘁𝗲𝗻𝘁 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗼𝗽 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝗲𝗻 𝗺𝗼𝗲𝗶𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗿𝗶𝗲𝘁𝗶𝗴𝗲 𝗱𝗮𝗴𝗲𝗻. Je zult merken dat dit in jullie vriendschap een positieve wending zal geven.
Ik heb een bestand gemaakt dat je kosteloos kunt downloaden. Het gaat je inzicht geven dat je moet DOEN en ook wat je vooral NIET moet doen. Je vindt het bestand op mijn website.
Troost bieden hoe doe je dat?
Stel: je hebt een vriendin, buurvrouw of collega waarbij de zwangerschap 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗹𝗼𝗼𝗽𝘁 𝗱𝗮𝗻 𝗻𝗼𝗿𝗺𝗮𝗮𝗹 𝗴𝗲𝘀𝗽𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 het geval is. Denk bijvoorbeeld aan complicaties zoals hoge bloedruk of zwangerschapdiabetes, maar nog verdrietiger is een 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗯𝗮𝗯𝘆.
Vaak weten mensen in jouw omgeving niet hoe ze moeten reageren. Je wilt iets doen, maar wat? Je wilt troost bieden, maar hoe?
Wat veel mensen zich niet realiseren is dat 𝗽𝗹𝗼𝗺𝗽𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗼𝗽𝗺𝗲𝗿𝗸𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗮𝗸 𝗵𝗮𝗿𝗱 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝗲𝗻 é𝗰𝗵𝘁 𝗽𝗶𝗷𝗻 𝗱𝗼𝗲𝗻. Als iemand in jouw omgeving dit overkomt – en deze persoon is jou dierbaar – dan wil je toch 𝗘𝗖𝗛𝗧 𝘁𝗿𝗼𝗼𝘀𝘁 𝗯𝗶𝗲𝗱𝗲𝗻? Dan wil je deze persoon toch niet kwetsen omdat je maar iets zegt om te zeggen?
Weet je niet wat je kunt zeggen? Weet je niet hoe je iets kunt zeggen? Lees of luister dan mijn boek. Tijdens het lezen van mijn 𝗯𝗼𝗲𝗸 𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻: uit liefde geschreven voor Tom en Tim, word je meegenomen in mijn verhaal.
Het boek geeft een helder beeld wat je als ouders allemaal voor de kiezen krijgt en waar je allemaal doorheen gaat. Het boek Stilgeboren is geen klaagzang en is verre van doordrenkt van zelfmedelijden. Het boek neemt je mee in het hele verhaal waardoor jij écht iets kunt betekenen voor de persoon in jouw omgeving.
Het (luister)boek Stilgeboren is te bestellen via mijn website en is te koop bij diverse boekwinkels en bij bol.com.
Theo Visscher heeft deze foto gemaakt tijdens de lezing in de Kruiskerk in Roosendaal.
Doe niet zo egoïstisch!
Ben je egoïstisch als je voor jezelf kiest én beschermt, als je door een zware tijd gaat omdat je baby is overleden?
NEE, dat ben je niet. Integendeel. Het is zeker in de beginfase – als je net moeder bent geworden – en met lege handen staat, vaak je 𝗲𝗻𝗶𝗴𝗲 𝗵𝗼𝘂𝘃𝗮𝘀𝘁 om je staande te houden.
Er komt bij een stilgeboorte zoveel op je af. Je wordt gedwongen over dingen na te denken en zaken te regelen waar je überhaupt nog nooit bij hebt stilgestaan of over nagedacht.
In plaats van geboortekaartjes moet je 𝗿𝗼𝘂𝘄𝗸𝗮𝗮𝗿𝘁𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁𝘇𝗼𝗲𝗸𝗲𝗻 en kraambezoek wordt condoleancebezoek. Slingers en ballonnen worden 𝗿𝗼𝘂𝘄𝗯𝗼𝗲𝗸𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻. Cadeautjes die je normaal gesproken krijgt worden – als je geluk hebt – ingevuld op een andere wijze. Mensen in jouw omgeving gaan boodschappen doen, eten voor je koken of andere praktische dingen regelen. Dat is troost geven in plaats van cadeaus. De blijdschap verandert in intens verdriet en je geluksgevoel wordt ondergedompeld in diepe rouw. Ga zo maar door.
Mag je jezelf egoïstisch noemen als je grenzen stelt en je rust zoekt? Mag je je voor jouw omgeving enige tijd afsluiten die 𝘃𝗲𝗲𝗹𝗮𝗹 𝗻𝗶𝗲𝘁 é𝗰𝗵𝘁 𝘄𝗲𝗲𝘁 𝘄𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝘇𝗲𝗴𝗴𝗲𝗻 zonder dat je nog meer teleurstellingen en pijn ervaart?
Of dat familieleden, vrienden of kennissen 𝗼𝗻𝗻𝗮𝗱𝗲𝗻𝗸𝗲𝗻𝗱 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝘇𝗲𝗴𝗴𝗲𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝗽𝗶𝗷𝗻 𝗱𝗼𝗲𝗻? Die er andere voorbeelden bij halen.
Je zit gewoon niet te wachten op opmerkingen als: de neef van mijn vriendin heeft het ook meegemaakt.
𝗪𝗶𝗹 𝗷𝗲 é𝗰𝗵𝘁 𝗯𝗲𝗴𝗿𝗶𝗷𝗽𝗲𝗻 waar jouw naaste doorheen gaat? Luister of lees dan eens mijn boek Stilgeboren. Dit boek gaat je inzicht geven en jou helpen er écht voor jouw dierbare te kunnen zijn.
Dan komt er ruimte voor samen rouwen en een op een 𝗽𝗿𝗲𝘁𝘁𝗶𝗴𝗲 – 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗯𝗲𝗶𝗱𝗲 𝗽𝗮𝗿𝘁𝗶𝗷𝗲𝗻 – 𝘄𝗶𝗷𝘇𝗲 door deze moeilijke periode heen te gaan. Waarbij je écht van toegevoegde waarde kunt zijn voor de ander en veel sneller het verdriet gaat plaatsmaken voor plezier en vreugde in het leven. En jullie 𝗯𝗲𝗶𝗱𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗽𝗹𝗲𝘇𝗶𝗲𝗿 é𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗿𝗶𝗲𝘁 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝘀𝗮𝗺𝗲𝗻 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗴𝗮𝗮𝗻.
22-11-2022
#stilgeboorte #rouw #verlies #durftevragen #missie
De hamvraag bij stilgeboorte
Hoe zou 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 zich hebben 𝗼𝗻𝘁𝘄𝗶𝗸𝗸𝗲𝗹𝗱? Die vraag blijf de rest van je leven een groot vraagteken. Want door het vroegtijdige overlijden – nog voor je je baby hebt horen huilen, lachen, drinken en praten is het overleden – zul je de essentiële dingen van je kindje nooit te weten komen. Er is wel een aantal manieren om iets te weten te komen, maar echt weten? Dat blijf een groot vraagteken want ze zijn niet hier.
Dat doet pijn en maakt 𝗱𝗶𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗿𝗶𝗲𝘁 𝘇𝗼 𝗼𝗻𝗴𝗿𝗶𝗷𝗽𝗯𝗮𝗮𝗿. Bij opa’s en oma’s die overlijden zijn deze emoties anders. Dan zijn er herinneringen waar je vaak met fijne gevoelens op kunt terugkijken. De herinneringen aan opa’s en oma’s en ook ouders die overlijden, maken het verdriet anders. Je kunt teren en terugkijken op die kostbare fijne momenten als je het even te kwaad hebt.
𝗕𝗶𝗷 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗯𝗮𝗯𝘆 𝗶𝘀 𝗲𝗿 𝗡𝗜𝗘𝗧𝗦. Er is alleen een herinnering aan de intens verdrietige periode dat je samen hebt gehad van moment van geboren worden tot het 𝗮𝗳𝘀𝗰𝗵𝗲𝗶𝗱.
Die periode is vaak niet gemakkelijk en wordt overheerst door verdriet, onmacht, onbegrip én diepe teleurstelling. Daar wil je niet aan herinnerd worden, wat het nog herinnert worden wat het nog complexer maakt. Want wie wil dat nu? Telkens dat gevoel van dat intens verdrietige moment herbeleven. Dat wil toch niemand?
Wil je weten hoe je iemand in jouw omgeving kunt helpen? Lees dan mijn boek of download het kosteloze Doen én niet doen bestand op mijn website.
16-11-2022
#sterk #stilgeboren #verdriet #zorg #missie
je bent sterker dan je denkt
Dit heeft mijn omgeving vaak tegen me gezegd. 𝗜𝗸 𝘇𝗮𝗴 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗼𝗳 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝘄𝗶𝗹𝗱𝗲 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗻. Ik was er lange tijd helemaal wel klaar mee. Sterk zijn. Hoezo, waarom? Het maakte me 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗺𝗮𝗮𝗹 𝗻𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝘂𝗶𝘁 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗲𝘀𝘀𝗲𝗲𝗿𝗱𝗲 𝗺𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁.. Waarom zou ik sterk zijn. Voor wie?
Gaandeweg merkte ik wel dat dat 𝗼𝗲𝗿𝗴𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹 𝘃𝗮𝗻 𝘄𝗶𝗲 𝗶𝗸 𝗲𝗰𝗵𝘁 𝘄𝗮𝘀, aan het terugkomen was. Ik merkte dat alle kennis die in me zat (werkervaring, sociale aspecten), gewoon nog aanwezig waren. Het was alleen naar de achtergrond geschoven omdat andere dingen eerst opgepakt moesten worden.
Hoe 𝘇𝘄𝗮𝗿𝘁 𝗱𝗲 𝗹𝘂𝗰𝗵𝘁 𝗼𝗼𝗸 𝗶𝘀 of hoe intens verdrietig je ook bent, vertrouw erop dat als je ervoor openstaat jouw echte ‘sterke ik’ weer komt bovendrijven.
Hoe ik dat 𝗽𝗿𝗼𝗰𝗲𝘀 𝘇𝗲𝗹𝗳 𝗵𝗲𝗯 𝗼𝘃𝗲𝗿𝘄𝗼𝗻𝗻𝗲𝗻, lees je in mijn boek. Lezers van mijn boek herkennen zich in mijn verhaal. Het is een verhaal van velen. De rode draad is gelijk. De 𝗿𝗼𝗱𝗲 𝗱𝗿𝗮𝗮𝗱 zijn de stappen die je moet nemen om weer gelukkig te worden. De details staan bij iedere lotgenoot op zich. Dat maakt dit 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘄𝗲𝗿𝗽 (𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲) 𝘇𝗼 𝗰𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘅.
Ieder mens ervaart gebeurtenissen op zijn eigen manier en dat is goed. Het is ook de enige manier hoe je kunt overleven. Om daarna weer te kunnen gaan leven als die sterke persoon.
Mijn boek kun je via mijn website ook bestellen als luisterboek. Je hebt het boek binnen een paar dagen in huis. Het luisterboek krijg je per omgaande in je mailbox. Het geeft je herkenning en ondersteuning. Het gaat je helpen weer sterk te worden en geeft inzichten dat het niet ‘raar’ is dat je je niet sterk voelt.
13-11-2022
#help #stilgeboren #missie #taboe #communiceren
ik mis mijn kindjes nog altijd
De opmerking ‘Ik mis mijn kindjes nog altijd’, geldt zeker voor mij. In mijn geval – na al die jaren – 𝗺𝗶𝘀 𝗶𝗸 𝗧𝗼𝗺 𝗲𝗻 𝗧𝗶𝗺 𝗻𝗼𝗴 𝘀𝘁𝗲𝗲𝗱𝘀. Ik had ze heel graag zien opgroeien en ontwikkelen tot leuke jongens die hun authentieke IK gingen ontdekken.
Deze opmerking krijg ik ook terug van de moeders en ouders die ik ondersteun in hun traject om gelukkig te worden na het verlies van hun kindjes. Een 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗴𝗲𝗵𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲 𝗼𝗽𝗺𝗲𝗿𝗸𝗶𝗻𝗴 is: ik mis mijn kindje zo ontzettend. Zo erg dat het echt pijn doet. Ook het niet weten wat ik mis, doet pijn. Bij een stilgeboren kindje weet je niets. Je weet niet welke kleur ogen, de klank van de stem en het karakter. Deze herinneringen zijn er niet! Dat maakt ook dat het gemis zo voelbaar is.
Inmiddels heb ik 𝗲𝗲𝗻 𝗺𝗮𝗻𝗶𝗲𝗿 𝗴𝗲𝘃𝗼𝗻𝗱𝗲𝗻 hoe ik dit missen heb kunnen ombuigen naar een gelukkiger leven.
Ik kan me voorstellen dat jij dit ook zou willen ervaren. Ik help je graag. Loop je er tegenaan dat je niet weet hoe je𝗷𝗼𝘂𝘄 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗼𝘂𝘄 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗽𝗼𝘀𝗶𝘁𝗶𝗲𝘃𝗲 𝘄𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴 kunt geven? Neem dan met mij contact op. Dan ga ik jou hier bij helpen.
09-11-2022
#school #taboe #stilgeboren #vriendschap #missie
Mijn omgeving heeft het alleen maar over hun kinderen
Als ik dit hoor, dan gaan 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗵𝗮𝗿𝗲𝗻 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝗼𝘃𝗲𝗿𝗲𝗶𝗻𝗱 𝘀𝘁𝗮𝗮𝗻 als een lotgenoot dit tegen mij zegt. Hoe pijnlijk en tactloos?
Ik kijk hen dan aan met een mond die van verbazing openvalt. Wat??? Hoe verzinnen ze het. Wat 𝗿𝗲𝘀𝗽𝗲𝗰𝘁𝗹𝗼𝗼𝘀.
Stel… je bent moeder of vader van gezonde kinderen die zich ontwikkelen, naar school gaan, aan sport doen en vriendjes en vriendinnetjes hebben. Ze lopen te 𝗸𝗹𝗶𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗲𝘁𝗲𝗻 en naar bed brengen is elke dag een drama. Hier herkennen veel ouders zich vast wel in.
Alleen dan heb je iemand in je omgeving die net een miskraam of een stilgeboorte heeft gehad. Probeer je eens te verplaatsen? Denk je dat die persoon diep van binnen het liefste niet met jou zou willen ruilen? Want deze persoon mist alles van zijn of haar kindje. Echt alles! Deze mensen zouden er alles voor over hebben gehad om die dingen met hun kindjes te doen die ouders doen, maar zij staan met lege handen.
Het is dan uitermate pijnlijk en 𝗴𝗲𝘁𝘂𝗶𝗴𝗱 𝗼𝗼𝗸 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗶𝗻𝗹𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴𝘀𝘃𝗲𝗿𝗺𝗼𝗴𝗲𝗻 als je alleen meer praat over je eigen kinderen. Door alleen over je kinderen te praten wordt het gemis van deze mensen alleen maar extra bevestigd. Ze worden letterlijk met hun neus op de feiten gedrukt.
Ik weet zeker dat – lotgenoten het met mij eens zullen zijn – praten over kinderen die wel leven geen enkel probleem is. Het gaat alleen over de mate waarin en de manier waarop.
Zelf heb ik met mijn omgeving een mooie balans gevonden. 𝗩𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽𝗽𝗲𝗻 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗶𝗻 𝗮𝗹𝗹𝗲𝘀 𝗯𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝗯𝗮𝗮𝗿 𝗶𝘀. Waar vriendinnen en vrienden praten over hun kinderen, maar waar ook wordt gevraagd naar mijn kindjes Tom en Tim. Zij leven niet, maar zijn na al die jaren nog steeds een belangrijk deel van mijn leven en dat wil ik graag zo houden.
Daarom waardeer ik het erg dat mijn omgeving nog 𝗿𝗲𝗴𝗲𝗹𝗺𝗮𝘁𝗶𝗴 𝘃𝗿𝗮𝗮𝗴 𝗵𝗼𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗺𝗲𝘁 𝗺𝗲 𝗴𝗮𝗮𝘁 en zich proberen in te leven in welke leeftijdsfase ze zouden zijn geweest en met mij dromen wat ze zouden hebben gedaan voetbal, hockey en op welke school ze zouden hebben gezeten.
Dit zou toch in elke vriendschap of relatie mogelijk moeten zijn? Dat is mijn missie! Het taboe doorbreken en bewustwording creëren dat het ook anders kan.
Heb je behoefte om met een lotgenoot in gesprek te gaan stuur me dan een persoonlijk bericht.
05-11-2022
#stilgeboren #gelukkig #rouw #happy #kind
Hoe ben je weer gelukkig geworden?
Na het overlijden van mijn twee stilgeboren zoontjes Tom en Tim, ben ik lange tijd 𝗱𝗶𝗲𝗽𝗼𝗻𝗴𝗲𝗹𝘂𝗸𝗸𝗶𝗴 geweest. Het was zo’n intens verdrietige gebeurtenis, dat mijn leven volledig op zijn kop stond en ik mezelf kwijt was.
Hoe moest ik dit 𝗴𝗲𝗺𝗶𝘀 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝗼𝗺𝗯𝘂𝗶𝗴𝗲𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗴𝗲𝗹𝘂𝗸 𝗲𝗻 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗱𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽? Ik had geen idee. Van alles heb ik geprobeerd. Niets hielp en eigenlijk – als ik heel eerlijk ben – boeide het me ook niet zo heel erg. Want wat had mijn leven nu nog voor zin? Mijn zeer gewenste kindjes waren er niet. Ze waren stilgeboren.
𝗘𝗲𝗻 𝗴𝗿𝗼𝗼𝘁 𝗱𝗿𝗮𝗺𝗮 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗼𝘂𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗱𝗶𝗲 𝗱𝗶𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻. Over het algemeen zijn zwangerschappen – en dus ook baby’s – zeer gewenst. De pijn en het gemis dat gemoeid gaat met dit verlies zijn immens en hóe je het dat een plekje moet geven, dat is vaak een groot vraagteken.
Om mijn 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 𝘁𝗼𝗰𝗵 𝘄𝗲𝗲𝗿 𝗼𝗽 𝘁𝗲 𝗽𝗮𝗸𝗸𝗲𝗻, ben ik hulp gaan zoeken. Mijn ervaring was echter dat er tijdens gesprekken veel andere zaken bijgehaald werden, die er eigenlijk niet toe deden. 𝗠𝗮𝗮𝗿 𝘄𝗮𝘁 𝗵𝗲𝗹𝗽𝘁 𝗱𝗮𝗻 𝘄𝗲𝗹?
Stuur me een DM, dan gaan we in gesprek. Ik vertel je graag wat je zou kunnen doen.
moeder met een missie
Het overlijden van je baby en zwangerschap door een miskraam is iets heftigs. Velen die dit meemaken zijn lange tijd uit balans en zoekende. Ze kampen vaak met schuldgevoel, schaamte maar voelen zich bovenal intens verdrietig en alleen.
De reacties van lezers op mijn boek raken mij elke keer weer. Lees hieronder de tekst van een van de reviews op mijn boek.
31-10-2022
#zorg #arts #ziekenhuizen #stilgeboren #communiceren
artsen zijn ook mensen
Toen ik vanwege mijn twee zwangerschappen in het ziekenhuis lag en werd overvallen met de diagnose HELLP-syndroom, ben ik beide keren door 𝗱𝗲𝘇𝗲𝗹𝗳𝗱𝗲 𝗴𝘆𝗻𝗮𝗲𝗰𝗼𝗹𝗼𝗼𝗴 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗽𝗹𝗲𝗲𝗴𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲𝗻 begeleid. Dat was prettig en voelde vertrouwd.
Artsen en verpleegkundigen zijn er voor jou en zorgen voor mentale steun, warmte en een veilige omgeving ook al zijn de omstandigheden minder behaaglijk.
𝗭𝗲 𝘄𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗷𝗲 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗿 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 op een zo prettig mogelijke manier. Hoe ziek ik destijds ook was, het viel mij op 𝗱𝗮𝘁 𝗮𝗿𝘁𝘀𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗽𝗹𝗲𝗲𝗴𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲𝗻 𝗼𝗼𝗸 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻.
Ze waren in mijn situatie, tijdens het verlies van Tom en Tim, 𝘇𝗶𝗰𝗵𝘁𝗯𝗮𝗮𝗿 𝗮𝗮𝗻𝗴𝗲𝗱𝗮𝗮𝗻 𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻𝗴𝗲𝘀𝗹𝗮𝗴𝗲𝗻. Bovendien werden ze geconfronteerd mijn intense verdriet. Ze zagen mijn pijn en onmacht toen ik bevallen was van de levenloze Tom en Tim. Artsen en verpleegkundigen zijn op de eerste plaats professionals, maar ook zijn ze mensen en hebben ze een hart en gevoel. Ik zag hun menselijke kant omdat ze verbaal en non-verbaal hun emoties lieten zien of uit alle macht probeerden weg te drukken.
Doordat deze 𝗽𝗿𝗼𝗳𝗲𝘀𝘀𝗶𝗼𝗻𝗮𝗹𝘀 𝗼𝗽𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗵𝘂𝗻 𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝗲𝘀 aan mijn bed in het ziekenhuis toonden, vond ik mijn verblijf ondanks het verlies, warm, veilig en aangenaam. Het gaf mij begrip en inlevingsvermogen. Ik had het gevoel dat ik erkenning kreeg dat ik moeder was geworden. Dat het geen schande is om over je verdriet, pijn en emoties te praten. Het inlevend vermogen van artsen en verpleegkundigen is in mijn ogen dan ook essentieel om na ontslag uit het ziekenhuis, jouw weg te vervolgen om met het verdriet en gemis van je kindje – in mijn geval twee kindjes – te gaan leren leven.
Een koude kille verzorging in het ziekenhuis geeft een andere start van het verwerkingstraject. Juist door de menselijke én sociale kant te tonen voelde het dat vanuit warmte en liefde hieraan begonnen kon worden.
In mijn boek 𝙎𝙩𝙞𝙡𝙜𝙚𝙗𝙤𝙧𝙚𝙣, dat ook voor artsen en verpleegkundigen een zienswijze geeft op deze intens verdrietige gebeurtenissen bij moeders en vaders, beschrijf ik hoe ik mijn ziekenhuisperiode heb ervaren.
29-10-2022
#missie #zorg #communiceren #stilgeboren #kind
Zeur niet want je hebt toch een kindje?
Vaak krijgen mensen na een miskraam of stilgeboorte alsnog een levend kindje. Daar zijn ze dan heel gelukkig en blij mee. Alleen betekent dit niet dat de verloren zwangerschap vergeten wordt. Dat gemis en verdriet blijft, ook als er wel ‘levende’ kinderen zijn.
Dat deze ouders daarbij stil blijven staan, wekt weleens irritatie en wrevel op in hun omgeving. Dan wordt er al gauw gedacht óf uitgesproken: Wat zeur je nou? Je hebt toch een leven kindje? Tel je zegeningen!
Mensen realiseren zich nog steeds niet dat – ondanks dat er tijdens een eerdere zwangerschap het kindje is overleden, of de zwangerschap is gestopt met een miskraam – een onderdeel van hun leven blijft en dat ook altijd zal blijven.
Het is een bizarre gedachte om te denken dat het einde van een zwangerschap ook betekent einde van diepste gevoelens en liefde voor je stilgeboren kindje of miskraam. Deze kindjes blijven altijd in de gedachten van ouders voortleven.
Denk dus niet dat ze zeuren als ze het hebben over hun stilgeboren baby of miskraam ondanks dat ze daarna of daarvoor een leven kindje hebben gekregen. Zwangerschappen die verdrietig verlopen, blijven voor altijd onderdeel van het leven van een ouder.
Mensen realiseren zich niet dat opmerkingen als: ‘Wat zeur je nou?, Kijk wat je wél hebt!, Wees toch blij met je kindje dat er wel is. Je hebt toch een kind?’ Heel erg pijnlijk en kwetsend zijn.
Daarom ben ik bezig mijn missie de wereld in te brengen. Dat mensen ‘gewoon’ moeten kunnen praten over verlies, rouw en verdriet. Zonder dat dit tot irritaties leidt. Iedereen moet er over kunnen praten zowel ouders als de omgeving.
27-10-2022
#stilgeboren #dood #missie #zorg #communicatie
stilgeboren versus doodgeboren
In 2018 leerde ik een Engelse vrouw kennen. Ik vertelde haar dat ik moeder ben van twee stilgeboren zoontjes Tom en Tim. Zij zei toen dat de Engelsen de term stillborn gebruiken in dit soort situaties.
Stilgeboren! Ik gebruikte altijd het woord doodgeboren en dat voelde eigenlijk altijd koud en kil. Afstandelijk ook, terwijl het hier wel ging om mijn eigen kindjes.
Voel en merk je het verschil als je het uitspreekt? Stilgeboren klinkt zoveel warmer en zachter dan doodgeboren. Dood klinkt hard, koud en kil. Dat is de situatie ook. Het is dan prettig om er een woord aan te kunnen geven dat liefdevoller en warmer klinkt.
Ik ben groot voorstander om 𝗰𝗼𝗹𝗹𝗲𝗰𝘁𝗶𝗲𝗳 𝗱𝗲 𝘁𝗲𝗿𝗺 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝘁𝗲 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗮𝗻𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻. Dan komen we met z’n allen vanzelf op een moment dat iedereen weet wat stilgeboren is én wat je kunt doen als iemand in jouw omgeving dit meemaakt.
𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 omdat dat nu eenmaal warmer klinkt dan 𝗱𝗼𝗼𝗱𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻.
24-10-2022
#missie #communicatie #rouw #stilgeboren #stilte
ik voel me eenzaam met mijn verlies en verdriet
In een wereld waar 𝗶𝗲𝗱𝗲𝗿𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗿𝘂𝗸 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁, agenda’s uitpuilen, wordt de afstand groot tussen de mensen die lekker in het leven staan en diegenen die te maken hebben met 𝗶𝗻𝘁𝗲𝗻𝘀 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗿𝗶𝗲𝘁 als ze bijvoorbeeld een stilgeboorte of miskraam hebben meegemaakt.
Als je in 𝗿𝗼𝘂𝘄 bent, gaat veel ongemerkt aan je voorbij. Wat er allemaal in de wereld gebeurt interesseert je op dat moment eigenlijk niet. Er zijn 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝗲 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝗷𝗲 𝗯𝗲𝘇𝗶𝗴𝗵𝗼𝘂𝗱𝗲𝗻. Moeders, ouders die hiermee te maken krijgen, leven vaak in een roes waarbij verdriet overheerst. De rollercoaster aan emoties is vaak overweldigend. Het leven kan zo 𝗱𝗼𝗲𝗹𝗹𝗼𝗼𝘀 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻 en soms ben je op zoek naar een uitweg om erover te praten. Een kindje dat zo gewenst was, is er plotseling niet meer. Het lijkt alsof je de hoofdrol speelt in de ergste horrorfilm.
𝗝𝗼𝘂𝘄 𝗼𝗺𝗴𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴 𝗹𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗵𝘂𝗻 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻. 𝗗𝗮𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗼𝘂 𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝘀𝘁𝗶𝗹. Je wilt je leven wel weer oppakken, maar de emoties zitten je in de weg. Een mengeling van verdriet en eenzaamheid, zorgt ervoor dat je verdoofd in het leven staat.
Hoe fijn is het dan niet als er warmte, 𝗲𝗲𝗻 𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱 𝗼𝗼𝗿 𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻𝗱𝗮𝗰𝗵𝘁 voor jou is. Niet alleen na het verlies, maar ook voor langere periode.
Eigenlijk mag de aandacht voor deze emotionele gebeurtenis 𝗯𝗹𝗶𝗷𝘃𝗲𝗻𝗱 𝘇𝗶𝗷𝗻. Want hoe je het wendt of keert; je bent wel moeder of vader geworden. Bij kinderen die gezond en levend op de wereld zijn gekomen, is er toch ook gewoon aandacht voor hen? Dat vinden we allemaal de normaalste zaak van de wereld!
𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗶𝗲 𝗱𝗮𝘁 𝗽𝗿𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗱𝗶𝘁 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘄𝗲𝗿𝗽 𝗼𝗼𝗸 𝗻𝗼𝗿𝗺𝗮𝗮𝗹 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁. Pas dan voelen alle lotgenoten zich niet meer eenzaam en alleen met hun verdriet.
20-10-2022
#stilte #stilgeboren #doen #liefde
praten versus stilzwijgen
De laatste tijd word ik veelvuldig aangesproken en ontvang ik e-mails van mensen die mijn boek Stilgeboren hebben gelezen, dat het 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝘃𝗲𝗹𝗲𝗻 𝗻𝗼𝗴 𝗮𝗹𝘁𝗶𝗷𝗱 𝗹𝗮𝘀𝘁𝗶𝗴 𝗶𝘀 om over het verlies van hun zwangerschap door een 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲 𝗼𝗳 𝗺𝗶𝘀𝗸𝗿𝗮𝗮𝗺, 𝘁𝗲 𝗽𝗿𝗮𝘁𝗲𝗻.
Bovendien zijn het niet individuen, maar ook 𝘀𝘁𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝗹𝗶𝗻𝗴 lopen hier tegenaan. Waar de een er graag over wil praten, zwijgt de ander er liever over. Ook dan is het belangrijk dat er een omgeving is die 𝗲𝗲𝗻 𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱 𝗼𝗼𝗿 biedt aan degene die zijn verhaal wil vertellen.
Zelf vond ik het destijds heel erg fijn dat ik mijn verhaal aan mijn vriendinnen kon vertellen. Zij boden mij een luisterend oor, lieten me in het begin keer op keer huilend mijn verhaal vertellen. Als ik het moeilijk had, sloegen ze een troostende arm om me heen als ik het moeilijk had. 𝗜𝗸 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗱𝗲 𝗺𝗲 𝗴𝗲𝗵𝗼𝗼𝗿𝗱.
Nu jaren later is het nog steeds fijn om het er af en toe over te hebben. De heftigste emoties zijn eraf. Het zijn nu meer korte gesprekjes over hoe Tom en Tim zouden zijn geweest. Ongemerkt vraag ik me als moeder toch af: Hoe zouden ze er nu hebben uitgezien? Hoe zouden hun karakters zijn? Ook praktische aspecten komen voorbij. Welke sporten zouden Tom en Tim beoefenen? Wel of geen voetbal of toch liever hockey?
𝗗𝗼𝗼𝗿 𝗮𝗳 𝗲𝗻 𝘁𝗼𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗧𝗼𝗺 𝗲𝗻 𝗧𝗶𝗺 𝘁𝗲 𝗽𝗿𝗮𝘁𝗲𝗻, 𝗯𝗹𝗶𝗷𝘃𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝗵𝗲𝗿𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝗻 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻𝗱𝗶𝗴 𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝘃𝗶𝗻𝗱 𝗶𝗸 𝗳𝗶𝗷𝗻. Ik ben ervan overtuigd dat velen met mij die dit is overkomen, dat ook prettig vinden. Degenen die hun verhaal wel willen en kúnnen doen.
Weet je als buitenstaander niet wat je kunt zeggen of doen? 𝗗𝗼𝘄𝗻𝗹𝗼𝗮𝗱 𝗱𝗮𝗻 𝗸𝗼𝘀𝘁𝗲𝗹𝗼𝗼𝘀 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗲-𝗯𝗼𝗼𝗸 𝗗𝗼𝗲𝗻 é𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗱𝗼𝗲𝗻. Het geeft je inzicht hoe jij jouw vriendin/vriend of dochter/zoon kunt ondersteunen zodat zij/hij die erkenning krijgen die ze graag willen en ook nodig hebben.
… 𝗿𝗲𝘀𝗽𝗲𝗰𝘁𝗲𝗲𝗿 het ook als mensen 𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝘄𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻 é𝗻 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗽𝗿𝗮𝘁𝗲𝗻. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en dat maakt het onderwerp rouw soms ook zo ingewikkeld en gecompliceerd.
in gesprek met jurgen van den berg van villa vdb om taboe rondom stilgeboorte te bespreken.
Vanmiddag was ik te gast bij 𝗝𝘂𝗿𝗴𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲𝗻 𝗕𝗲𝗿𝗴 in de 𝗹𝗶𝘃𝗲 𝗿𝗮𝗱𝗶𝗼-𝘂𝗶𝘁𝘇𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴 van zijn programma om te praten over mijn (𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿)𝗯𝗼𝗲𝗸 𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 en over mijn 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗶𝗲 om alles rondom Stilgeboorte uit de 𝘁𝗮𝗯𝗼𝗲𝘀𝗳𝗲𝗲𝗿 te halen.
Het verlies van een kindje, het verdriet dat ermee gepaard gaat daar zou iedereen ‘gewoon’ over moeten kunnen praten. Zonder dat dit tot irritaties leidt. Iedereen moet er over kunnen praten zowel ouders als de omgeving.
Klik hier om het fragment van de uitzending waar ik met Jurgen in gesprek was te beluisteren.
hoe help je een ouder die verdriet heeft?
Het is belangrijk en 𝗻𝗼𝗼𝗱𝘇𝗮𝗸𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 dat vrouwen die een stilgeboren baby hebben gebaard, of die een miskraam hebben gehad, goed worden begeleid en ondersteunt.
Dit kan uiteraard 𝗺𝗲𝘁 𝗽𝗿𝗼𝗳𝗲𝘀𝘀𝗶𝗼𝗻𝗲𝗹𝗲 𝗵𝘂𝗹𝗽, maar de 𝗱𝗶𝗿𝗲𝗰𝘁𝗲 𝗼𝗺𝗴𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴 kan ook meer doen dan ze op het eerste ogenblik zouden denken.
Vaak vinden mensen niet de juiste woorden hoe ze kunnen helpen.
Ze zeggen maar iets, maar weten zich vaak 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗼𝘂𝗱𝗶𝗻𝗴. Ze menen hier goed aan te doen. Wat ze niet weten, is dat 𝗴𝗼𝗲𝗱𝗯𝗲𝗱𝗼𝗲𝗹𝗱𝗲 𝘀𝗼𝗰𝗶𝗮𝗹𝗲 𝗮𝗻𝘁𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 soms juist pijnlijk kunnen overkomen.
Dat wil je toch niet? Je wilt je zus, tante, vriendin, collega toch echt iets waardevols vertellen? Lees of luister mijn boek om te beseffen waar je als ouder mee te maken krijgt. Het boek geeft je veel inzichten en helpt jou er echt te kunnen zijn voor jouw familielid, vriend, vriendin of collega.
Het 𝗿𝗼𝘂𝘄𝗽𝗿𝗼𝗰𝗲𝘀 𝗶𝘀 𝘃𝗮𝗮𝗸 𝗲𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗻𝘇𝗮𝗮𝗺 𝗽𝗿𝗼𝗰𝗲𝘀. Als je dit meemaakt heb je je omgeving echt hard nodig. Een klein gebaar, opmerking of 𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱 𝗼𝗼𝗿; het kan je dag goedmaken en je kracht geven om je leven op te pakken.
en toen was het stil…
Als zwangere vrouw ben je erg gefocust op het ‘leven’ in je buik. Een trappelende baby in je buik bevestigt het gevoel dat alles oké is.
𝘔𝘰𝘱𝘱𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘻𝘶𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯
Je bent als zwangere echter ook wel eens klaar met dat gedoe en gerommel in je buik. Wil je gaan slapen, dan is er opeens een baby die druk 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗼𝗲𝘁𝗯𝗮𝗹𝗹𝗲𝗻 is in je buik. Of is hij/zij zo gedraaid dat ze fijn op je blaas drukken met alle ongemakken van dien. Het is soms om moedeloos en chagrijnig van te worden.
Het is echter wel de bevestiging dat alles goed is met je kindje. Dan denk je: ‘Ach het is goed en wat fijn dat ik de beweging voel’. Zwangere vrouwen vinden het juist heel fijn dat die beweging er is.
Het heeft echter een ander effect bij zwangere vrouwen 𝗮𝗹𝘀 𝗱𝗲 𝗯𝗮𝗯𝘆 𝗼𝗽𝗲𝗲𝗻𝘀 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗯𝗲𝘄𝗲𝗲𝗴𝘁of het opeens erg rustig is in je buik. Het kindje in je buik moet natuurlijk ook wel eens slapen en kan ook zo gedraaid zijn dat je even helemaal niets voelt en dan…
… dan 𝘀𝗹𝗮𝗮𝘁 𝗱𝗲 𝘀𝗰𝗵𝗿𝗶𝗸 𝗷𝗲 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝗵𝗮𝗿𝘁. Want een stille buik is niet wat zwangere vrouwen willen voelen. Gelukkig is er dan het echoapparaat. Dat biedt uitkomst. Dan hoor je het hartje van je kindje weer. En komt de bevestiging dat het oké is in je buik.
𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘴𝘰𝘮𝘴….
𝗜𝗻𝘀𝘁𝗶𝗻𝗰𝘁𝗶𝗲𝗳 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻 𝘃𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻 vaak wel wanneer er iets met hun kindje aan de hand is. Dan blijven ze vragen om een 𝗮𝗳𝘀𝗽𝗿𝗮𝗮𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝘀𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲 𝗼𝗳 𝗴𝘆𝗻𝗮𝗲𝗰𝗼𝗹𝗼𝗼𝗴. Het voelt niet goed als ze vervolgens niet gehoord worden en dat hun zorgen worden weggewoven.
Soms, en toch nog vaker dan je denkt, krijgt een zwangere vrouw helaas niet het antwoord dat ze wil horen. Hoe verdrietig is het als je te horen krijgt dat 𝗵𝗲𝘁 𝗸𝗹𝗲𝗶𝗻𝗲 𝗵𝗮𝗿𝘁𝗷𝗲 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝘀𝘁𝗼𝗽𝘁 met kloppen. Het kindje is overleden. Het stoomlocomotiefje is gestopt met rijden. Het is dan echt stil geworden in de buik.
Dit is het bij alle aanstaande moeders 𝗵𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗴𝗲𝘃𝗿𝗲𝗲𝘀𝗱𝗲 𝘀𝗰𝗲𝗻𝗮𝗿𝗶𝗼. Als zo’n bericht tot je komt, krijg je het gevoel dat jouw leven in een rollercoaster is beland. Alle dromen, roze wolken en toekomstplannen verdwijnen daarmee ook uit jouw leven.
12-10-2022
#GTST #media #missie #stilverdriet
Goede tijden, slechte tijden
De start van het nieuwe seizoen van 𝗚𝗧𝗦𝗧 was voor velen een aflevering die goed binnenkwam. De een vond het niet kunnen dat het er in 𝗲𝗲𝗻 𝗮𝗳𝗹𝗲𝘃𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 in het script was opgenomen, de ander vond het te confronterend. Er was ook een groep kijkers die er niet naar wilde kijken toen het werd uitgezonden.
Als we allemaal blijven wegkijken van het onderwerp stilgeboorte, een verdrietige gebeurtenis dat aan de orde van de dag is, dan blijven mensen die dit is overkomen alleen met hun verdriet, gevoelens en gedachten achter. Dit komt meer én vaker voor dan je op het eerste ogenblik zou denken. Let maar eens op wat er in je omgeving gebeurt.
Als samenleving moeten we dit toch niet willen? De wereld is nu eenmaal niet maakbaar. 𝗛𝗲𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗴𝗲𝗹𝘂𝗸𝗸𝗶𝗴 𝘄𝗲𝗹 𝗴𝗼𝗲𝗱. Het is dan ook gemakkelijker om over blije en vrolijke onderwerpen te praten en posten op sociale media.
Een 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲 is nu eenmaal iets wat voorkomt. Helaas nog altijd vaker dan we denken. We kunnen daar toch niet onze ogen voor sluiten? Je wilt toch dat je familielid, vriend of vriendin of collega zijn verhaal kan doen? Dat je er écht voor hem of haar kunt zijn. Je wilt hen toch dát bieden wat deze mensen nodig hebben?
𝗕𝗶𝗲𝗱𝘁 𝘇𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗹𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱 𝗼𝗼𝗿 𝗮𝗮𝗻 en vraag wat je voor hen kunt doen. Waar hebben ze behoefte aan, stel open vragen in plaats van gesloten. Houdt het niet bij loze woorden, maar kom daadwerkelijk in actie. Lees was je kunt doen in mijn download 𝗗𝗼𝗲𝗻 é𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗱𝗼𝗲𝗻
10-10-2022
#babylossawarenessweek #zorg #missie #media
baby loss awareness week
Het is deze week (9-15 oktober) 𝗕𝗮𝗯𝘆 𝗟𝗼𝘀𝘀 𝗔𝘄𝗮𝗿𝗲𝗻𝗲𝘀𝘀 𝗪𝗲𝗲𝗸. Een week lang vragen diverse stichtingen en organisaties aandacht voor zwangerschappen die eindigen met stilgeboren baby’s.
De afgelopen maanden plaats ik elke week berichten op sociale media om aandacht te vragen voor het 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘄𝗲𝗿𝗽 𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗼𝗿𝘁𝗲.
Een Stilgeboorte is nu eenmaal een ingrijpende gebeurtenis. Zelf heb ik het tweemaal meegemaakt en ik weet hoe ingrijpend het is. Ik vind het belangrijk dat mijn overleden jongens, Tom en Tim, niet in de vergetelheid raken en dat ik ze als moeder mijn hele leven lang de aandacht geef die ze verdienen. Want de liefde voor 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲𝘀 𝗧𝗼𝗺 𝗲𝗻 𝗧𝗶𝗺 zal nooit minder worden. Ik kan deze gevoelens én gedachten nu eenmaal niet blokkeren of uitwissen.
Ik vind het na al die jaren fijn dat ik met vrienden en met mijn omgeving kan praten over Tom en Tim. Het is alsof ze er nog gewoon zijn. Door over hen te praten is er ook in mijn omgeving het besef dat dit voor mij erg fijn en ook belangrijk is. Dat hoeft niet dagelijks, maar het raakt me als er een luisterend oor in mijn omgeving is als ik wel die behoefte heb.
Daarom is deze week er! Het is belangrijk dat de Baby Loss Awareness Week in het leven is geroepen. Met z’n allen vragen we 𝗮𝗮𝗻𝗱𝗮𝗰𝗵𝘁 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗮𝗯𝘆, een kindje dat vaak zeer welkom is. Het komt namelijk veel vaker voor dan mensen zich realiseren.
Recent sprak ik een vrouw (65+) die aangaf dat ze er destijds eigenlijk heel weinig over haar stilgeboren kindje heeft kunnen praten met haar man. Ze werden geconfronteerd met hun persoonlijk verdriet, maar 𝗱𝗲𝗲𝗹𝗱𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝘁 𝗲𝗹𝗸𝗮𝗮𝗿. Destijds ging het leven na een stilgeboren baby ‘gewoon’ door.
Ze merkt nog iedere dag dat het verdriet in haar leven een grote rol speelt. Met haar omgeving kon ze er niet over praten.
Ze zei tegen mij: “Het is zo fijn dat er tegenwoordig foto’s en voetafdrukjes van de kindjes worden gemaakt. Ik heb helemaal niets. Ik heb geen dierbare herinneringen.”
Zij was dankbaar dat ze mijn boek heeft gelezen. Ze haalde er veel (𝗵)𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 uit. Ze vond het vooral fijn te ervaren dat mijn verhaal eigenlijk ook háár verhaal was. Andere lezers van mijn boek geven terug dat ze er niet bij stilstonden wat je als ouders meemaakt als dit je overkomt.
Mijn boek is via mijn website te bestellen. Het is ook bij diverse boekwinkels te koop.
Dit bericht 𝗱𝗲𝗹𝗲𝗻 = 𝗹𝗶𝗲𝗳!
Een dode baby?
Een stilgeboren baby vs. een 𝗱𝗼𝗼𝗱𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗯𝗮𝗯𝘆. Het klinkt zoveel warmer: stilgeboren. 𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 een vertaling uit het Engelse stillborn.
Toen ik dit woord een aantal jaren geleden hoorde voelde ik gelijk connectie met dit woord. Natuurlijk weet je wel dat je kindje dood is, maar moet je het nu ook zo noemen? Het doet al zoveel pijn. Te zeggen dat je kindje dood is voelt zo hard. Dubbel hard omdat de realiteit al hard genoeg is. Want het overlijden van je kindje is een drama of noem het hoe je het wilt. Je leven staat hierdoor 𝗼𝗽 𝘇’𝗻 𝗸𝗼𝗽.
Zachter
𝗦𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗸𝗹𝗶𝗻𝗸𝘁 𝘇𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿, 𝘄𝗮𝗿𝗺𝗲𝗿 𝗲𝗻 𝗹𝗶𝗲𝗳𝗱𝗲𝘃𝗼𝗹𝗹𝗲𝗿. Sinds een paar jaar zeg ik alleen nog maar stilgeboren. De stilgeboren Tom en Tim. Het voelt echt liefdevoller en warmer in mijn optiek. Fijner ook.
Boek: Stilgeboren
Vandaar dat de keuze voor te titel van mijn boek zo gemaakt was. Het boek dat ik uit liefde voor Tom en Tim heb geschreven.
𝗟𝘂𝗶𝘀𝘁𝗲𝗿𝗯𝗼𝗲𝗸
Afgelopen zomer heb ik mijn boek ingesproken. Voor al die ouders die dit drama meemaken, maar niet kunnen lezen. Hoe krijgen die dan de broodnodige 𝗵𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 dacht ik. Daarom dus een luisterboek. Met mijn luisterboek hoop ik veel mensen te bereiken die net als ik een stilgeboren kindje hebben.
06-10-2022
#missie #zorg #verlies #stilgeboren
Rouw vs. Rauw
Een bericht van de verloskundige of 𝗴𝘆𝗻𝗮𝗲𝗰𝗼𝗹𝗼𝗼𝗴 dat je zwangerschap gaat eindigen komt rauw op je dak vallen. De oorzaken zijn legio. Helaas gebeurt dit nog heel vaak. Miskramen niet meegerekend. Dat is ook een heftige gebeurtenis.
Ook daar raak je iets wat zeer gewenst was kwijt. Van een bericht dat rauw op je dak komt vallen ga je over in de rouw. Een letter verschil maar toch vaak onlosmakelijk met elkaar verbonden in dit soort situaties.
𝗥𝗼𝘂𝘄
De ene betekening is kortdurend, want na de opmerking van de boodschapper is dat rauw. Het andere woord rouw duurt vaak veel langer, soms jaren. Bijzonder hoe een woord met één letter verschil zo’n andere betekenis en invloed heeft. Om ouders 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲𝘂𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗲𝗻 (𝗵)𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 te geven heb ik een boek geschreven. Want hoe rauw en rouw jouw situatie ook is er is altijd een weg naar een leven waar deze twee woorden op de achtergrond komen. In mijn situatie is er lange tijd sprake geweest van rouw, maar de laatste jaren kan ik echt vol overtuiging zeggen dat ik weer écht gelukkig ben. Dat gun ik iedereen die dit meemaakt.
Heb jij ook je 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝗿𝗲𝗻? Of 𝗸𝗲𝗻 𝗷𝗲 𝗶𝗲𝗺𝗮𝗻𝗱 𝗱𝗶𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗷𝗲 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘇𝗼𝘂 𝗷𝗲 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝗴𝗿𝗮𝗮𝗴 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗿 𝗯𝗲𝗴𝗿𝗶𝗷𝗽𝗲𝗻? Dan kan mijn 𝗯𝗼𝗲𝗸 “𝘀𝘁𝗶𝗹𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻, uit liefde voor Tom en Tim” je zeker helpen. Je kunt het boek vinden via de link die ik in de comments zet.
Tom en tim
Hoe vaak ik deze namen heb uitgesproken? Ik weet het niet, maar vaak is het wel. Door het uitspreken van hun namen blijft de gedachte en herinnering aan hen levend. Als dit niet meer zou gebeuren dan zijn ze voor mijn gevoel twee keer overleden en zijn ze echt weg. Nu blijft de herinnering aan hen er en zijn ze toch nog een beetje bij mij. Vindt ervan wat je wilt, lotgenoten zullen beamen dat het fijn is. Mensen praten toch ook nog jaren over overleden vaders, moeders en opa’s en oma’s? Daar zijn herinneringen die dit ‘gemakkelijker’ in stand houden. Bij een stilgeboren baby zijn er geen herinneringen. Gevoelsmatig is het echt fijn als je omgeving de naam van je stilgeboren kindje blijft noemen. Ik ben dankbaar dat mijn omgeving het nog heel regelmatig over Tom en Tim heeft. En met mijn boek zal de gedachte en herinnering aan hen er altijd blijven.
Spreek jij ook vaak de naam uit van jouw kindje? Ik zou het fijn vinden als je dat met me wilt delen.
En wil je mijn boek “stilgeboren, uit liefde voor Tom en Tim” lezen? Klik dan even hier: https://lnkd.in/e7YWgCtf
De foto met dubbele regenboog is gemaakt door Theo Visscher van TOSTYLE.
help… mijn vriendin heeft een baby verloren
Help… mijn vriendin heeft een baby verloren
Wat doe je in zo’n geval? Luisteren en vragen wat ze nodig heeft. Niet invullen wat je zou kunnen doen. Vraag het. Feliciteer haar ook met het moederschap, dit mag vreemd klinken maar het is wel iets wat je zou mogen doen. Want… ondanks de verloren zwangerschap is ze wel moeder geworden. Wil je meer tips en handvatten wat je voor je vriendin zou kunnen doen? Download mijn Doen én niet doen. Dit document gaat je inzicht geven wat helpt én wat echt verkeerd kan vallen.
https://stilgeborenbaby.nl/een-stilgeboren-baby-in-jouw-omgeving/
Stilgeboren: uit liefde geschreven
Heb jij mijn boek al gelezen of geluisterd? Een van de lezers, die mijn boek hebben gelezen en geluisterd hebben, geeft dit als reactie op mijn boek:
Voor lotgenoten een boek vol herkenning! Voor vrienden/familie aan de zijlijn het besef dat families met een stilgeboren baby nooit de voor ons normale ups en downs zullen ervaren (eerste stapjes, zwemdiploma, brutale pubers, eerste rijles, vriendjes of vriendinnetjes, eerste biertje).
Een aanrader voor een ieder omdat een familie met levende kinderen zich niet kan verplaatsen in de pijn/verdriet en vooral hoe hiermee om te gaan.
Dank Desiree voor het delen van dit persoonlijke verhaal!
Het geeft mij de bevestiging dat het goed is dat ik dit boek heb geschreven. Niet alleen voor lotgenoten, maar zeker ook voor de omgeving om een stuk bewustwording te creëren wat er in een leven van iemand gebeurd die dit meemaakt of heeft meegemaakt.
Een oorverdovende stilte
Dank jullie wel voor alle lieve reacties op het Telegraaf stuk van vorige week. Het geeft aan hoe nodig het is dat er aandacht komt voor dit onderwerp.
Ik doe meteen een oproep. Ken je ouders die dit aangaat? Artsen die hier mee te maken hebben en/of psychologen, psychiaters voor wie dit hun dagelijks werk is? Ik kom graag met ze in contact om mijn verhaal te delen. Ik weet zeker dat het verhaal vertellen vanuit het perspectief van de ouder helpt bij begrip en een beter nazorgtraject.
Delen = lief.
Waar het inspreken van een luisterboek al niet toe kan leiden
Het recent uitgegeven luisterboek Stilgeboren. Dit luisterboek over mijn twee stilgeboren jongens Tom en Tim heb ik afgelopen zomer ingesproken onder de professionele begeleiding van Bart Jan Cune. Hierdoor is het luisterboek prettig om naar te luisteren zonder gekraak en achtergrond geluiden.
Via zijn netwerk kwam ik in contact met Harrie Nijen Twilhaar, journalist bij De Telegraaf. Harrie belde om kennis te maken en om een afspraak te maken. Een mooi gesprek aan de keukentafel in Groningen volgde. Een paar dagen daarna kwam de Groningse fotograaf Jos Schuurman langs om foto’s te maken. Ga maar even kijken of je het iets vindt, zei hij…
Vandaag staat het verhaal al in De Telegraaf, op de dag dat de herfst begint en in een week waar veel gaande is.
Heren, bedankt voor jullie professionele inzet en jullie prettige manier van werken. Het was leuk om een tijdje met jullie op te trekken. Dank hiervoor en een eventueel volgende keer is er zeker weer iets lekkers bij de koffie!
Heel dankbaar dat mijn verhaal en missie als moeder van Tom en Tim vandaag in De Telegraaf staat. Mijn verhaal is het verhaal van velen. In de comments de link naar het verhaal.
In gesprek met de broer van de doodgeboren Hennie
Bert (72) mailde mij naar aanleiding van een publicatie in de krant over mijn verhaal. We besloten samen een kop koffie te drinken. We merkten dat er veel parallellen zitten in onze ervaringen.
Bert was acht toen zijn zusje Hennie doodgeboren werd. Hij ging op zoek naar informatie en vond dit in het AMC. Hij vond zelfs de plek waar zijn zusje begraven is. Hij vindt het net als ik fijn om hier over te praten als de gelegenheid zich voordoet.
Vandaag hebben we een gesprek gehad. Tussen onze beide ervaringen zit een groot aantal jaren. In de opmerkingen staat de link naar het gesprek van vandaag.
Daarom ben ik ook zo dankbaar dat mijn luisterboek Stilgeboren: uit liefde gesproken voor Tom en Tim er is. Een luisterboek voor mensen die niet kunnen lezen of die liever naar boeken luisteren. Ik kan me voorstellen dat ouders maar ook opa’s en oma’s liever luisteren dan lezen. We (Bert en ik) kwamen tot de conclusie dat er zo veel mensen moeten zijn die niet over dit onderwerp praten terwijl er waarschijnlijk wel behoefte is om de herkenning en erkenning te krijgen voor wat zij hebben meegemaakt.
Luisteren kan prettig zijn voor onze ouders en opa’s en oma’s die dit hebben meegemaakt maar er nooit echt over hebben gesproken.
Elke keer de bevestiging dat je levenslang hebt
Als moeder van de twee stilgeboren jongens Tom en Tim heb ik levenslang. Elke fase en stap van mijn kindjes moet ik missen. Dat doet pijn, want ik had het zo graag anders gezien.
Het is zo tof dat de dochter van vrienden vroeg of ik wilde helpen bij haar 21 diner. Omdat ze weet dat ik erg van koken houd. Wat zij zich niet realiseerde was dat ik dit ook om een andere reden tof vond. Het voelde of ik dit ook een beetje voor Tom en Tim deed. Je weet dat je dit nooit voor je eigen kinderen kunt doen. De dankbaarheid is groot om deel te mogen zijn van deze leuke avond. Het was een magische avond met mooie speeches, gezelligheid én heerlijk eten.
08-09-2022
#liefde #stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw
wat blijft is liefde
Ouders van stilgeboren kindjes staan met lege handen, letterlijk met lege handen. Er zijn geen herinneringen en ervaringen.
Ze hebben alleen de periode van de geboorte tot aan het afscheid dat hun kindje er is. Daarna stopt ook dat.
Wat niet stopt is de liefde voor je kindje. Dat blijft voor eeuwig bestaan. Tom en Tim heb ik 16 en 15 jaar geleden moeten loslaten. Maar mijn liefde voor hen is zo diep en intens dat groeit, nog altijd, en zal nooit weggaan.
luisterboek
Lezers van mijn boek geven fijne feedback. Mijn boek en verhaal raakt hen en geeft herkenning. Een paar lezers gaven aan dat ze het jammer vonden dat er geen luisterboek was van mijn boek.
De omgeving gaat door met z’n leven terwijl jouw leven tot stilstand is gekomen na een dramatische gebeurtenis als dit. Omdat IEDEREEN dit kan overkomen heb ik mijn boek Stilgeboren: uit liefde geschreven voor Tom en Tim de afgelopen tijd ingesproken.
Vanaf nu is er een luisterboek voor IEDEREEN die herkenning en ondersteuning zoekt over dit onderwerp. Ook mensen met dyslexie, mensen die slechtziend, blind of laaggeletterd zijn kunnen nu herkenning en ondersteuning vinden door het luisteren van dit luisterboek.
Alle ouders die dit meegemaakt hebben of meemaken, hebben recht om dat te krijgen waar ze behoefte aan hebben. Deze behoefte is voor elk individu verschillend. De rode draad is overeenkomstig.
Het was een mooi, dankbaar en intensief project om mijn boek in te spreken. Ik heb mijn luisterboek met liefde ingesproken onder begeleiding van een professional. Bart Jan Cune gaf mij training hoe het in te spreken en heeft van mijn werkkamer een semi professionele studio gemaakt zodat het luisterboek geluidstechnisch van goede kwaliteit is. Ik ben Bart Jan Cune erg dankbaar voor zijn hulp en begeleiding. Het was een prachtig project met een heel erg mooi eindresultaat.
01-09-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
Stilverdriet
24-08-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
Pijn die je niet eerder ervaren hebt
22-08-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
Timdag
18-08-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
LEVEN na overleven
15-08-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
dan zie je mensen wegduiken…
11-08-2022
#stilgeboren #stilgeborenbaby #stilverdriet #rouw #gemis
Mijn leven is niet mislukt!
©2022 - 2023 Stilgeborenbaby | KvK 81943504 | BTW NL0032623160B26
Algemene Voorwaarden | Privacy Verklaring | AVG
Vrienden vanuit mijn omgeving hadden al vaker gezegd en aangedrongen: start toch een community om samen met ouders van Stilgeboren Baby’s contact te leggen. Het was een paar maanden geleden nog niet het moment. NU wel. Ik merk dat er behoefte is om een omgeving te hebben waar lotgenoten elkaar treffen. Waar in een veilige omgeving lotgenoten contact met elkaar kunnen leggen om te praten over hetgeen zij hebben meegemaakt.
Vanaf vandaag, één dag voor mijn verjaardag, is de Stilgeboren Baby Community live gegaan. Met dank aan de liefdevolle schop onder de kont van Maartje Blijleven en Miranda Ouwehand 🍀.
Doe het Desirée, ga een community starten voor mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als jij. Ik heb mijn schroom opzij gezet en heb de afgelopen weken de community gebouwd op Facebook.
Een besloten omgeving waar gelijkgestemden van harte welkom zijn. Allemaal hebben we een gemeenschappelijke deler: we zijn ouder van een stilgeboren baby. In de Stilgeboren Baby Community komen we regelmatig bijeen en worden onze ervaringen gedeeld met als doel te blijven praten over onze kindjes die niet hier zijn, maar die wel een essentieel onderdeel van ons leven zijn en altijd een belangrijk onderdeel zullen blijven.
Ken jij iemand die een stilgeboren baby heeft die erkenning, herkenning nodig heeft, attendeer hem of haar dan op deze community.
Je bent van harte welkom!